‘Stressed, depressed but well dressed’ Op 1 van de winkelramen in de Dansaert! Hmm. Ieder zijn humor zeker. Dankzij de kerstmarktdrukte was ik alvast stressed. Bij de Calzedonia kreeg ik onder mijn voeten omdat ik niet wilde ingaan op hun aanbod om ’4 paar panty’s, 5de gratis’ te kopen. “Maar waarom niet?! Offreert u dit jaar geen cadeaus mevrouw?” Ik heb dat ene perfecte paar bij wijze van statement dan ook maar achtergelaten. Ik ben echt gevlucht voor de waanzin richting zuidkant van Anspachlaan. Bij Mr Falafel vroeg ik hoe hun systeem werkte, of ik enkel groentjes in dat bakje mocht doen, of bij de pita, of allebei. De man haalde zijn schouders op, glimlachte en zei ‘U bent bij Mr Falafel, u doet wat u wil’. En ondanks mijn snipverkouden toestand kon ik ineens weer ademen!

Foto hierboven: L’escalier de la gare van Cyber Phil.

Bekijk ook de andere foto’s van de week.

Een gezondheidswandelingetje ’s morgens en eentje ’s avonds kan volstaan om het sporten tot  een minimum te beperken, dat was toen de inschatting. Kwam er nog bij dat ik in de Madou-toren werkte en er ’s morgens een paar verdiepingen trappen bijnam, genoeg beweging dus om in conditie te blijven.

Lees volledige tekst

Op 1 december presenteerden we de twintigste ronde van onze quizrubriek Kwistig. Vandaag maken we de antwoorden bekend.

1. De Berg van Barmhartigheid van de Stad Brussel is een openbare instelling met sociaal karakter die nominatieve leningen toekent tegen inpandgeving van waarde en roerende goederen en die tentoonstellingen en openbare verkopen organiseert.
2. Pascale Peraita, directrice van de Brusselse daklozenorganisatie Samu Social, woont in een woning van het Brusselse OCMW.
3. Philippe Geluck is de tekenaar van Le Chat (of in de Nederlandse vertaling: De Kat). Er zijn volgens de website in dertig jaar tijd al acht miljoen exemplaren van de zeventien albums verkocht, vooral in Franstalige landen.
4. Restaurant Bon-Bon in Sint-Pieters-Woluwe veroverde in 2013 twee Michelinsterren.
5. Het internationale folk- en jazzfestival Brosella bestaat sinds 1977.
6. Schiftingsvraag: In de eerste elf maanden van 2013 verschenen er 251 bijdragen op de website van BrusselBlogt.

De winnaar wordt vandaag op de hoogte gebracht. Hij wint het boek Exotisch en dichtbij van Nick Trachet, uitgegeven door ASP. Proficiat!

Brussel is een goudmijn voor gepassioneerde fotografen. Dat blijkt uit onze gewaardeerde wekelijkse rubriek Brussel in Beeld, waarvoor onze eigenste Brussel-Flickr fotogroep een karrenvracht aan fantastisch beeldmateriaal levert. Maar ook op andere sites en in fotogalerijen vallen er mooie Brusselse foto’s te bewonderen. Hoog tijd dus om de mens achter de lens in beeld te brengen.

Andri Haflidason is 30 jaar. Hij stamt van IJslandse ouders die elkaar in Londen vonden, en groeide op in het Schotse Edinburgh. Op het eind van zijn studietijd verzeilde hij langs omwegen in Brussel. Van opleiding is hij architect, maar hij heeft ook een passie voor foto en film. Zijn andere hobby’s zijn voetbal en schaken. Zijn Brusselse foto’s verzamelt hij op zijn eigen website en op zijn Facebook-pagina Brussels Breathe(s). In 2010 maakte hij een gelijknamig filmpje waarin hij een poëtisch eerbetoon bracht aan Brussel. Momenteel doet hij mee aan een wedstrijd van Tentoo waarin hij steun zoekt voor een tentoonstelling van zijn foto’s. Stemmen maar!

Dag Andri, hoe is je liefde voor de fotografie ontstaan?
Toen ik 15 was, gaf mijn moeder mij voor Kerstmis een poepsimpele camera van Canon. Ik nam het toestel mee naar IJsland waar ik twee maanden lang werkte op een boerderij, in het noorden van het land. Die plek was erg mooi, met kliffen, een strand, eindeloze velden, een klein bos, maar ik keek het meest naar de hemel. De wolken waren ongelofelijk, soms zoals bergen in de lucht, soms geometrische strepen van één horizon tot de andere. En dan de zonsondergangen! Met twee à drie filmpjes is het toen begonnen.

Later gaf mijn vader mij een Pentax SLR, met maar één objectief, een klassieke 50mm prime en een kleine selectie filters. Uit de handleiding van het toestel heb ik de – uiteindelijk super simpele – principes van fotografie geleerd: scherptediepte, de relatie met het diafragma, sluitertijd, enz. Ik nam het fototoestel mee toen wij als laatstejaars naar België reisden om de belangrijkste plaatsen uit de Eerste Wereldoorlog te bezoeken. Ik herinner me nog dat ik in Ieper mijn eerste cocktail geproefd heb, een White Russian, maar daarvan heb ik geen foto’s!

Hoe zou je je eigen foto’s omschrijven qua thematiek, stijl, toon…?
Door mijn opleiding als architect heb ik mij gespecialiseerd in architectuurfotografie. Architectuurfotografie is een goed startpunt om inzicht te krijgen in compositie, oog voor detail te hebben en een bepaalde nauwkeurigheid te bereiken. Maar de discipline is helaas ook erg arm omdat de klant (de architect zelf of een tijdschrift) bijna altijd vraagt om een zo flatterend mogelijk beeld te maken van een gebouw of project. Er zijn zelfs meestal geen mensen toegestaan op de beelden. Vandaag fotografeer ik de stad en de verschillende aspecten ervan (structuur, mensen, sfeer) met de bedoeling om niet alleen de stad in de kijker te zetten, maar ook om een eerlijk beeld te krijgen van de realiteit. Ik doe ook meer experimenten in termen van techniek, stijl en uitwerking van de foto’s. Daarvoor is Brussel het perfecte onderwerp.

Lees volledige tekst

In de bus zat een briefje van de vuilnismannen die het selectieve afval ophalen. Ze komen binnenkort langs om prettige feesten te wensen en hopen op een milde bijdrage. Een foto moet bewijzen wie ze zijn, zodat je niet je geld geeft aan oplichters die zich uitgeven voor vuilnismannen. Een tweetalig briefje was het, maar zoals wel vaker het geval is in Brussel, gaat het Nederlands compleet de mist in.

Alleen al de titel in blokletters ‘Aandacht aan de bedriegers!’ boven de foto van de drie geeft de indruk dat je naar een robotfoto zit te kijken van voortvluchtige criminelen. Het trouwe team van het selectieve afval werd kortweg een ‘selectief, trouw team’ en langskomen om u te wensen werd ‘u voor bij gaan wensen’. De slotzin is zelfs onbegrijpelijk zonder Franse vertaling. Refaire en référer zijn door elkaar gehaald, zodat ‘Référez-vous à la photo’ vertaald is als ‘U heft de foto’s opnieuw zal maken’. Waarvan akte.

PS In een antwoord op een parlementaire interpellatie van Els Ampe zei de toenmalige staatssecretaris van Openbare Netheid Emir Kir in maart 2012 dat het een oude traditie is dat de Brusselse vuilnismannen een nieuwjaarsfooi vragen. Ze mogen dat doen onder bepaalde voorwaarden: ze moeten zich identificeren, het mag enkel tussen midden december en midden januari en het al dan niet geven van een fooi mag geen enkele invloed hebben op de kwaliteit van de geleverde diensten. Mensen zijn niet verplicht om een fooi te geven.

Foto hierboven: Fun while cooking van JanDeDe.

Bekijk ook de vijf andere foto’s van de week.

De winter komt eraan, maar is er nog niet. Het wordt echter voelbaar aan de ijzige wind die af en toe de kop opsteekt, aan de kortere dagen en de koudere temperaturen. Zichtbaar ook aan de kerststalletjes in de straten en op de pleinen in het centrum, aan de bomen wiens bladeren hun weg naar de grond intussen gevonden hebben en aan het diffuse zonlicht.

Om verschillende redenen hou ik van deze periode van het jaar. Er gaat niets boven de kleurenpracht die je aantreft in de Brusselse parken. De stad wordt voor even zelf een feeëriek en schilderachtig landschap. Slechts een moment kan in deze tijd een nog authentieker beeld van de stad oproepen: wanneer de zon, laag aan de hemel, door het wolkendek breekt.

Het najaar kent weinig zonnige dagen, maar wanneer de zon verschijnt,  lijkt het wel alsof er een Instagramfilter voor onze ogen wordt geschoven. Het zonlicht dat in de zomermaanden tot in alle hoekjes doordringt, doet nu door zijn lagere invalshoek dienst als een spot, die slechts dat deel van Brussel benadrukt dat gezien hoort te worden. De gouden koepel van het justitiepaleis schittert zoals hij dat alleen in deze periode doet. De torens die de Brusselse skyline vormgeven, van de Zuidertoren tot de torens aan Madou en het noordstation, vormen een spiegelpaleis. Het contrast tussen de weerspiegelende zonnekant en de in duisternis gehulde schaduwzijden zorgen voor een dromerig schouwspel voor al wie in de kruidtuin even staat uit te waaien.

De herfst loopt op zijn einde, en de temperaturen nemen de komende weken ongetwijfeld nog een duik, maar de zon zorgt zeker nog voor schitterende stadsgezichten. Een laagje sneeuw zou dat alleen nog mooier maken.

Ter illustratie vind je enkele beelden terug op http://bxlen.wordpress.com.

Ook in december pakken we uit met onze maandelijkse quizrubriek: Kwistig. We zijn daarin kwistig met moeilijke vragen, interessante weetjes over Brussel en … mooie prijzen. Vijf vragen en een schiftingsvraag wachten op een antwoord. Lichten uit, spots aan, en laat de hersencellen (of Google en Wikipedia) maar werken! Wie weet, win je het boek Exotisch en dichtbij, waarin Nick Trachet het exquise verhaal vertelt van uitheemse voedingsproducten die in Brussel te koop zijn, van arrowroot tot yamboon.

1. Wat is de naam van het gemeentelijke pandjeshuis van Brussel? De instelling opende haar deuren voor het publiek op 28 september 1618. Het huis vestigde zich eerst in de Lombardstraat en verhuisde rond 1860 naar zijn huidige locatie in de Sint-Gisleinstraat.
2. Hoe heet de directrice van de Brusselse daklozenorganisatie Samu Social? Ze kwam in opspraak omdat ze een toploon verdient en in een woning van het Brusselse OCMW woont.
3. Aan welke stripreeks dankt tekenaar Philippe Geluck zijn bekendheid? De eerste gags verschenen in Le Soir op 22 maart 1983. Lees volledige tekst

Zijn Belgische chaotische taferelen een mislukking? Volgens kunstenaar David Helbich niet. Want trappen die nergens naar toe leiden, verkeersborden die handmatig overschilderd worden en fietspaden die onderbroken worden door hekken zijn oplossingen, ‘Belgian solutions’. Hij publiceerde een fotoboek vol van Belgische oplossingen, wat als zoete broodjes over de toonbank gaat.

Lees volledige tekst