Op 9 april presenteerden we de vierentwintigste ronde van onze quizrubriek Kwistig. Vandaag maken we de antwoorden bekend.

1. Op 28 maart 1914 zond een proefzender een aria uit Tosca uit vanuit het Koninklijk Paleis in Laken. De eerste radio-uitzending in België begon met de woorden: “Allo, allo, poste radiotélégraphique et radiotéléphonique de Laeken“. De uitzending had amper 26 luisteraars, waaronder de hele koninklijke familie.
2. Aan Thurn en Taxis verrijst de 140 meter hoge woontoren van UP-site.
3. De Alhambra-wijk is genoemd naar een voormalig theater aan het Brouckèreplein.
4. President Obama logeerde in The Hotel, de vroegere Hilton.
5. Vlakbij het stadhuis is er een monument van de stervende Everard t’Serclaes.
6. Schiftingsvraag: Volgens het KMI was de effectieve maximumtemperatuur in Ukkel gisteren 19,7 °C.

De drie winnaars worden vandaag op de hoogte gebracht. Ze winnen elk een duoticket voor het Atomium. Proficiat!

British Pathé had vorige week een mooi paascadeau in petto. Het productiehuis Pathé, dat in 1896 in Parijs ontstond en tot 1970 bioscoopjournaals maakte, heeft zijn archief openbaar gemaakt. Ruim 85.000 historische fragmenten zijn integraal op YouTube te bekijken. Dat is goed voor 3.500 uur kijkplezier. De rampen van de 20ste eeuw komen ruimschoots aan bod,  met bv. de ondergang van de Titanic in 1912, de  vuurschietende Hindenburg in 1937 en de atoombom op Hiroshima in 1945. Maar er is ook plaats voor luchtigere fragmenten zoals de zwaarste baby van Engeland in 1935 en de verkiezing van Arnold Schwarzenegger tot Mr. Universe in 1969.

Er vallen ook tientallen Brusselse filmpjes te bewonderen. Zo zie je beelden van de opening van de wereldtentoonstelling van 1935, de bevrijding van de stad in 1944, het referendum over de terugkeer van Leopold III in 1950, de Vlaamse mars op Brussel in 1962 en de brand in de Innovation in 1967. Bezoeken van hoogwaardigheidsbekleders aan de stad zijn ook vaste prik, zoals dat van de laatste sjah van Perzië in 1960 en van Koningin Elisabeth II in 1966. Smullen maar! (Bart Wildiers)

Pas als je iets kwijt bent, merk je hoe sterk je eraan gehecht bent. Het verlies van het paradijs, het gemis van de balling. Welke bevlogen professor die het gemaakt heeft in het verre buitenland, heeft heimwee naar Brussel?

Complexer dan Brussel maken ze steden niet, dat vind ik er zo geweldig aan. Brussel is als het leven zelf: een beetje verfomfaaid, schoon in zijn lelijkheid. En zoals elke ware liefde: onbegrijpelijk en ongrijpbaar. Ik wil er niet te naïef over doen, de stad heeft een schaduwzijde, ze is jarenlang slecht beheerd, er zijn problemen, maar het blijft een stad die me diep en fundamenteel raakt. Dat ik er sinds mijn studies nooit meer ben naar kunnen terugkeren, dat maakt me tot op de dag van vandaag droef. Dat is zoals een echt liefdesverdriet zich laat definiëren: onslijtbaar. Ik heb al dertig jaar heimwee naar Brussel.

Foto hierboven: Walking the kids van Kristof Vande Velde.

Bekijk ook de vijf andere foto’s van de week.

De Vlaamse ambtenaren krijgen een gloednieuw Vlaams Administratief Centrum (VAC) in Brussel. Het huurcontract van twee gebouwen in de Noordwijk, het Boudewijngebouw en het Phoenixgebouw, loopt in 2017-2018 af en dus zullen circa 2.600 ambtenaren verhuizen naar een nieuwe werkplek.

Het nieuwe gebouw moet volgens Kris Snijkers, woordvoerder van minister van Bestuurszaken Geert Bourgeois, aan heel wat criteria voldoen. Prijs en duurzaamheid zijn er daar twee van, maar ook de kwaliteit van de werkplek voor de ambtenaren, zoals lichtinval, luchtvochtigheid en toepasbaarheid voor het Het Nieuwe Werken, telt mee. Het Nieuwe Werken slaat op een open en dynamische werkcultuur met een naadloze afstemming tussen de fysieke werkomgeving, een efficiënt ICT-en informatiebeheer en een stimulerend HR-beleid, met andere woorden werken aan overeengekomen doelstellingen, onafhankelijk van je werkplek, maar steeds bereikbaar voor je leidinggevende en collega’s.

Vier kandidaten hebben een ‘final offer’ ingediend om het VAC Brussel in de Noordwijk te mogen bouwen. De vier gebouwen die nog in de running zijn, zijn:

• Brusselstower, de vroegere RTT-toren recht tegenover het Ellipsgebouw
• Meander op de site van Thurn & Taxis
• Silvertower, Sint-Lazarusplein
• WTC IV, Koning Albert II-laan

Lees volledige tekst

Altijd en overal lees je in de loopstijl van de joggers onweerlegbaar de karakters op kantoor.

Kijk daar! De uitslover, snel, gejaagd, het kan niet rap genoeg vooruitgaan. En het kleine meisje, Scheefloper, ze lijkt wel een kleuter, stuntelig rent ze,  maar geniaal op de Marketing.

De gejaagde, de nonchalante, de geduldige, de bedaarde, gepokt en gemazeld, de Nine to Five, loopt uit gewoonte. De Strever, zal snel opgebrand zijn. De Kromme, lang en knokerig met gebogen rug, te veel verantwoordelijkheid, loopt op de toppen van zijn tenen.

Dan de Flitsende, ooh het gaat hem voor de wind, zie hem voorbij zoeven, zelfverzekerd, fonkelende glimlach. De dikke Lamme Goedzak, wiebelende buik, immer goedgemutst. De Gepeste, achter hem de pesters, althans dat ruikt hij. En ja, de Aanhouders, ze duiken, apart weliswaar, de diepte in tot bij Peter de Grote.

De Krampachtige passeert en de Onderdanige, hij loopt bijna geknield. De Eenzaat, verlegen man. Niemand kijkt naar hem om, hij loopt goed maar ongelukkig. Het blonde dikkige meisje wijkt af van de route, beetje Onderkruipster, snijdt het park, steelt rondjes. En daar, de Gluiperd, plakt haast tegen de bureauchef, die ruikt mijlenver naar het zweet, je moet er iets voor over hebben, je hoort hem slijmen. De Meeloper is er ook, hangt er zowat aan, oninteressant, gedoogd. De Flamboyante, hij presteert goed, maar gaat niet tot de max, er is nog leven naast de piste. En de Frivole, ach, ze kennen hem wel, beetje snoeverig. De Coole, doet zijn ding, waar en hoe en wanneer hij wil, geen kruiper, geen vastbijter, zie hem zweven. De Syndicalist maakt onderweg zijn troepen warm, onderwijl jent hij de Gluiperd, ongetwijfeld een rat.

En dan, een zinderend groepje jonge binken, ambitieus, lachend, schijnbaar onverschillig. Maar o wee, wacht maar straks aan de meet : Jeder für sich, geen splinter genade bij de Ambitieuzen.

Allen passeren ze de revue, gans het kantoor wordt zomaar te grabbel gegooid, op een doordeweekse zonnige middag in de groene Warande.

meeroverbrussel : hetrijkderzinnekes.blogspot.com

Achtergelaten boodschappenlijstjes intrigeren me. Ik vind ze geregeld bij de ingang van de winkel, bij de boodschappenkarren, bijvoorbeeld aan de Colruyt in Vorst. Het is sterker dan mezelf. Ik werp er steevast een blik op en neem de buit vaak mee naar huis voor verdere studie.

Vanwaar die aantrekkingskracht? Boodschappenlijstjes geven een discrete, subtiele inkijk in het leven van een mij onbekende persoon. De Sherlock Holmes in mezelf gaat op zoek naar sporen. Luiers wijzen uiteraard op de aanwezigheid van een kind in het gezin, diervoeder op het bezit van een huisdier. Aan het aantal stukken groenten en fruit valt af te leiden of de klant (of de partner of ouder die het lijstje voor hem of haar heeft opgemaakt!) een gezonde levensstijl nastreeft. Luxeproducten als kreeft of whiskey zijn een teken van rijkdom. Een zelfverklaarde wijndrinker is naar alle waarschijnlijkheid geen gelovige moslim. Diepvriesmaaltijden zullen wellicht iets meer voorkomen bij alleenstaanden en mensen die niet van koken houden. Veelvuldige schrijffouten verraden een lagere opleiding of een anderstalige achtergrond.

De schoonheid zit hem ook in de inspanning van het neerschrijven van de gewenste waren. De schrijver maakt een inventaris op van zijn behoeften die door de koper – dezelfde of een andere persoon – vervuld worden. Door te schrijven schept de schrijver orde in de chaos. In een supermarkt vol aanbiedingen en verlokkingen streeft hij ernaar bewust te kopen. Het lijstje is eenmalig en vluchtig. Na gebruik wordt het weggegooid. Tot een geïntrigeerde lezer het vindt.

Uit de oogst van vandaag: banane / beurre / speculoos / gateau / chocolat / yaourt / jambon / carottes + (niet volledig te ontcijferen, maar iets als ‘balléno’) demain? / parmesan.

Vanavond start het tiende seizoen van de caféconcertenreeks Stoemp! Niemand minder dan de vaderlandse muziekheld Mauro Pawlowski geeft de aftrap. Voor de gelegenheid laat hij zijn Hitsville Drunks, Gruppo Di Pawlowski en talloze andere bands thuis en betreedt hij om 21 u helemaal solo het podium van café Monk. In het voorprogramma staat Orphan Fairytale, het alter ego van Eva Van Deuren. Zij gaat creatief aan de slag met zelf in elkaar geknutselde elektronica, speelgoedinstrumenten, loops en kleine keyboards om een feeërieke klankwereld te creëren.

In de komende sessies is jong talent goed vertegenwoordigd. Warhola, de kersverse winnaar van Humo’s Rock Rally, heeft twee drummers, een hoop elektronica en een ijle falsetstem in petto. Folie Douce was een van de drie laureaten van De Nieuwe Lichting 2014 van Studio Brussel. Het meisjesduo is amper zeventien, maar brengt een mix van folk en pop met de bezieling van een stel oude rotten.

En er is meer om naar uit te kijken: van de blues van Scrappy Tapes tot de jazz van Nordmann, van de funk van Tempogeist tot de Brusselse MC’s van Stikstof, van het perfectionistische vakmanschap van The Antler King tot de ingetogen pracht van I Will, I Swear.

Afsluiten gebeurt in stijl op 20 mei met een Zealrecords night. Het label is al jaren hofleverancier van muziek om te koesteren en vaardigt twee van zijn parels uit. Sweet Little Mojo is het geesteskind van Gaëtan Vandewoude, de man achter Isbells. Sunday Bell Ringers staat voor bombastische poprock met elektronica.

Alle informatie over de  deelnemende cafés en bands vind je op www.stoemplive.be. (Bert Moerman, Poppunt)

Foto hierboven: Untitled van paula bouffioux.

Bekijk ook de andere foto’s van de week.

Ook in april pakken we uit met onze maandelijkse quizrubriek: Kwistig. We zijn daarin kwistig met moeilijke vragen, interessante weetjes over Brussel en … mooie prijzen. Vijf vragen en een schiftingsvraag wachten op een antwoord. Lichten uit, spots aan, en laat de hersencellen (of Google en Wikipedia) maar werken! Wie weet, win je een van de drie duotickets voor het Atomium, waar nog tot 15 juni een tijdelijke tentoonstelling loopt over 100 jaar design door Belgische architecten: Mobilia.

Foto: http://www.atomium.be – Jochem Oomen – Sabam 2014

1. Honderd jaar geleden, kort voor het begin van de Eerste Wereldoorlog, kon in ons land voor het eerst naar een radio-uitzending geluisterd worden. Van welke locatie werd er een concert uitgezonden?
2. Hoe heet de 140 meter hoge woontoren die aan Thurn en Taxis verrijst? De architectenbureaus erachter zijn Ateliers Lion Architectes Urbanistes en A2RC Architecten. Het uitkijkplatform zou voor iedereen toegankelijk worden.
3. In de Lakensestraat mag sinds een week niet meer getippeld worden. De prostituees moeten uitwijken naar de Albert II-laan, de Antwerpselaan en de Boudewijnlaan. Hoe heet de wijk, genoemd naar een voormalig theater, waaruit prostitutie geweerd wordt? Lees volledige tekst