België blijft een ongelooflijk fascinerend land. Aan de ene kant heb je hier die extreme gezelligheid, zoals afgelopen zondagavond op het Bal National in de Brusselse Marollen. Maar aan de andere kant heb je talloze overheidsinstellingen die zichzelf heel erg serieus nemen. Zelfs met een groots vertoon van de politie, de brandweer op de Nationale Feestdag in het stadscentrum van de hoofdstad van het surrealisme. Een reportage van een 24 uur durend feest.

Frans Gooskens komt uit Breda. Elke zomer verblijft hij een maand in Brussel. Op zijn eigen blog en op BrusselBlogt brengt hij verslag uit.

De laatste vijf jaar huur ik met mijn vrouw in de zomer voor een maand een appartement in Brussel voor iets wat tussen een vakantie en een verblijf zit. Het appartement moet aan drie criteria voldoen: gemeubileerd zijn, in een multiculturele buurt staan en er moet een park in de nabijheid zijn. Je deur uitgaan ‘s ochtend en direct tussen de winkels en restaurantjes staan. Iets verder lopen en je zit in één van die mooie Brusselse parken. Dat willen we. Zo hebben we een appartement gehad bij het Flageyplein aan de Elsense Steenweg en in Schaarbeek bij het Josaphatpark.

Nu verblijven we in Sint-Gillis vlak bij het Park van Vorst. Dat is een groot park met glooiende grasvelden en een weids uitzicht over een deel van Brussel. Met mooi weer is het er druk en zijn er mensen die circuskunstjes oefenen. Als je op een bankje zit, komt er een parade langs van veelal oudere Brusselaars met een hondje. Hondenpoep wordt meestal keurig opgeruimd.

Lees volledige tekst

Foto hierboven: Argentinians in Brussels, three hours before the World Cup final van Eddy Van 3000.

Bekijk ook de vijf andere foto’s van de week.

Ze kan mama wel opeten. Zij het alleen vandaag. Met zo’n fonkelende oogjes staat ze aan de kassa van de C&A in de Rue Neuf.

Bij sommigen lees je het zo op hun gelaat, geslaagd met brio, of nipt erdoor – ze stralen allebei. Anderen moeten wat inboeten, dit jaar niet naar Dansaert of de Toison d’Or, enkel graaien in de benedenstad. Ze moeten het toch ergens gewaar worden hé mensj.

De kleinsten zijn het snel beu, na het topje, de bi en een groene jumpsuit willen ze snel uit de drukte. Ze worden de mond gesnoerd met ijs of wafels. Ze zijn uitgekookt, mams wat korzelig en opgenaaid door de oudsten, de meest pientere weten precies wanneer ze moeten toeslaan. Voorvoelen het meest kwetsbare ogenblik, altijd prijs, vaak al meteen. De prille pubers gaan ook snel kankeren, dat is er wat over of onder, ge zijt nog geen achttien hé meiske ! gaan bijwijlen wat lopen mokken.

De makkelijkste zijn de vroeg twintigers, eerstejaars univ, mam glundert. De portemonnee gaat gezwind open, credit card blijft gewoon losjes in de hand. Spanningen worden vlotjes uitgegomd tijdens de koopjes. Momentopname, ze weten het allebei – maar vandaag is het feest.

Mam komt wel terug, later met de vriendinnen of de zussen. Kijkt ondertussen al wat rond, hangt hier en daar al iets opzij tussen verkeerde rekken, heel gewiekst.

En, iets gevonden ? vraagt hij als ze thuiskomen. Mmm, zuchten ze allebei, het beste was er al uit.

meeroverbrussel : hetrijkderzinnekes.blogspot.com

Zijn insecten het voedsel van de toekomst? Er valt iets voor te zeggen. Door de wereldwijde bevolkingstoename groeit de vraag naar eiwitbronnen. De industriële veeteelt staat onder druk vanwege haar impact op de planeet: ze palmt heel veel ruimte in, gebruikt tonnen water en energie, stoot massaal broeikasgassen uit.

Insecten zijn, naast vegetarische producten zoals tofu, tempeh, seitan en quorn, kunstvlees en algen, een mogelijk alternatief, zegt een rapport van het Departement Landbouw en Visserij. Ze leveren eiwitten, energie en diverse vitaminen en mineralen aan. Er is minder land, water, voeder en energie nodig om ze te kweken. De westerse wereld staat afkerig tegenover het gebruik van insecten als voedsel, maar in Afrika, Azië en Latijns-Amerika zijn ze al langer dagelijkse kost. Culinair publicist Nick Trachet wijst erop dat je in Afrikaanse winkels in Brussel terecht kunt voor mbinzo, gedroogde rupsen uit Congo.

Hippe, jonge bedrijfjes springen op de kar. In 2013 wonnen Brecht Vanhecke en Jasper Peeters met hun startende onderneming Bugs’ Food de prijs van de Brussels Sustainable Economy Academy. Hun opzet: de humane consumptie van insecten in België introduceren. Aan Brussel Deze Week vertelden ze dat ze gezien de psychologische drempel die de consument moet overwinnen niet overhaast te werk willen gaan en eerst voldoende prototypes willen ontwikkelen en testen. Proeven van krekels, sprinkhanen en co kun je intussen bij de foodtruck van Bugs in Mugs, die elke donderdag op het Albertplein staat. Zelfs de Duitse tv wijdde er een reportage aan. De chocoladecake met goed verstopte meelwormen (een plakje voor een euro) vond ik gisteren in ieder geval best lekker. Is Brussel klaar voor insecten?

Instinct kan je niet fnuiken. Ik wacht niet meer tot het groen wordt om over te steken. Ik ben niet volgzaam. Ik beweeg me op het randje van arrogant en assertief. Ik wacht niet tot ik kan betalen in tavernes, ik zég dat ik ga betalen. Ik heb bepaalde responsen op stimuli ontwikkeld en ze zijn inmiddels mijn vastgelegd gedragspatroon.

Al van jongs af aan dwaal ik door deze stad, wil ik haar begrijpen en ga ik mijn eigen gang door de eigenzinnige straten. Brussel heeft mij reflexen gegeven, Brussel heeft mij ‘gemaakt’. Mijn instinct doet me ronddolen en observeren, gluren zelfs. Het breekt schaamteloos los te midden van de vrijheid in de chaos van Brussel. En die chaos zit vol rake no-nonsense. Ik bedenk dat we bij gesprekken tegen elkaar kunnen wrijven met onze kern. Mijn primitieve, dierlijke vorm van intuïtie resulteert in gluren, mijn mond voorbij vragen en ten slotte mijn buit neerpennen.

Overal in Brussel liggen schatten voor het rapen. Ook in de stations. Hoe weerzien en afscheid er kunnen uitzien… Hoe de zucht van de laatste trein naar huis klinkt, of die van de trein naar de zonde. Te midden het niemandsland en de duizenden schimmen van andere levens, ligt voor iemand een zekerheid, een eigen plek op een vaste route naar huis. De man met zijn jasje van ‘de post’ wacht steeds aan dezelfde paal op perron vier in het Centraal station om 22.39 u. Aan de paal links van het winkeltje met hotdogs onderaan de grote trap, scheiden elke dag om 8.47 u de wegen van twee anonieme geliefden. Hij vertrekt er steeds via de grote trap om langs de hoofdingang en langs de levendige Grasmarkt de stad in te trekken op weg naar zijn werk. Zij duikt ondergronds met de metro. Pas aan die paal laten ze elkaars handen los. En enkele seconden later kijkt zij nog even om – en hij weet dat.

Lees volledige tekst

De Rode Duivels vlogen eruit tegen Argentinië en de Mannschaft pakte haar vierde wereldtitel, maar de Belgische vlaggen zijn in Brussel blijven hangen. Ons land telde deze zomer weer mee als een van de acht beste voetbalnaties ter wereld. Voetbal verbond de stad. Jong en oud, arm en rijk, blank en gekleurd, man en vrouw, iedereen leefde mee. Bij wijze van laatste terugblik: een unieke sfeervideo van Urban Stories. Uiteraard met muziek van Stromae. Over twee jaar vindt het EK voetbal in Frankrijk plaats. Komt er een nieuw duivels feestje in 2016?

Foto hierboven: Brussel danst 2014 van Koinsky.

Bekijk ook de vijf andere foto’s van de week.

Foto hierboven: Couleur Café 2014 van Isidro López-Arcos.

Bekijk ook de andere foto’s van de week.

Het moet iets met mijn oerinstinct te maken hebben: ik pluk graag fruit. Vroeger deed ik niets liever dan rode bessen plukken in de tuin en helpen bij de bereiding van confituur. Liever dát dan studeren voor mijn examens. Het is uiteindelijk wel goed gekomen met die examens; met mijn fruitpluk-hobby helaas iets minder. Na twee jaar investeren in fruitstruikjes op mijn balkon, blijft het succes bescheiden.
Groot was mijn vreugde dan ook, toen ik vorig jaar vernam dat er diep in Anderlecht een parel van een zelfpluktuin verscholen ligt.

In 2011 startte Michel Proye met een zelfpluktuin in Neerpede, die hij doopte tot “Fruit-time”. Op een perceel van ongeveer anderhalve hectare teelt hij frambozen, snijbloemen, aardbeien en ander kleinfruit (blauwbes, zwarte bes, rode bes, kruisbes en braambes). Maar het is in de eerste plaats een “framboiserie”.

Na een lange IT-carrière, wilde Proye iets nieuws starten in de buitenlucht, met handenarbeid en bij voorkeur iets wat hij alleen, op eigen houtje, kan uitbaten. Zijn keuze viel op frambozen: lekker, gezond en aangenaam om te plukken. Ideaal voor een zelfpluktuin.
Na een gespecialiseerde vorming in Gembloux, begon de zoektocht naar een geschikte locatie. Na tientallen kilometers fietsen door Brussel en meerdere telefoontjes naar landeigenaars, vond hij uiteindelijk een mooi, zacht hellend perceel in de Appelboomstraat. Dit perceel toverde hij – via een aantal investeringen – om tot een prachtig, zeer professioneel ogend bedrijf.

Elke namiddag (behalve donderdag) kan je naar believen rode vitamientjes of oogstrelende snijbloemen komen plukken. In het weekend is de tuin al open vanaf 10u. Je betaalt per geoogst gewicht (fruit) of per stuk (bloem).
Momenteel zijn de zomerframbozen rijp, nog zeker tot midden juli. Vanaf augustus tot oktober zijn er herfstframbozen.

Ik zou bijna jaloers worden op de moedige teler, maar helaas is en blijft het economisch een moeilijk verhaal. De prijzenoorlog van de supermarkten, you know. Dus dan toch maar mijn bureaujob met af en toe een uitspatting in Neerpede…

Fruit-time: Appelboomstraat (links van nr. 463), 1070 Anderlecht (Neerpede); www.fruit-time.be