Uiteraard hoor je regelmatig over Brussel in de (inter)nationale media, deze stad is nu eenmaal een driedubbele hoofdstad. Maar meer dan “de regering kwam in Brussel bijeen” of de “Europese top in Brussel is half mislukt” hoor je daarbij meestal niet. Toch kom je af en toe wat leuke bijzonderheden over de hoofdstad te weten op plaatsen waar je ze niet direct verwacht.
Gisteren bvb. was er op het Eén-programma Koppen een rapportage over zakkenrollers, waarbij heel wat gefilmd werd in de Brusselse trein- en metrostations. En ludiek bovendien ook nog, zo weet ik nu dat ik tijdens mijn dagelijkse passage door de metro vooral moet uitkijken voor heren in deftig maatpak, die ook nog eens littekens van snijwonden op de onderarmen vertonen. Mijn dagelijkse trip naar het werk zal nooit meer dezelfde zijn.
Maandagavond was er Op Gelijke Voet, een programma waarin topmanagers gedurende een week de werkvloer opgaan, en geconfronteerd worden met het echte (veelal fysieke) werk in hun bedrijf. Deze keer zagen we de heer Flaush, de grote baas van de MIVB (naar wiens site we deontologisch niet kunnen linken) afwisselend een bus een nieuw laagje verf geven, een tramspoor vervangen op tien minuten tijd (twee dingen die de arme man eigenlijk niet echt afgingen), op patrouille gaan met de controleurs en de MIVB-politie (waarbij hij een voorliefde voor jonge goed uitziende dames meermaals de doorslag liet geven) en ook nog even met een tram rijden (gelukkig voor de andere weggebruikers gebeurde dit in een eigen, aparte bedding).
Het leukste was echter te zien hoe hij op de dispatching, de ploeg die voor de aankondigingen in de metro zorgen, belast werd met het bestellen en ophalen van de broodjes voor de lunch. Weet dus, dat die broodjes afgeleverd worden in een brandslangkast van het metrostation Park…
