Kleine wiskundige oefening:
Stel u een “8” voor, maar dan zo’n vierkante zoals op de eerste digitale horloges: 2 vierkanten op mekaar oftewel 7 streepjes. Elke van die streepjes of ‘segmenten’ heeft een van de volgende 4 rijrichtingen:
- [2] 2-richting,
- [1A] 1-richting A (naar links of omhoog),
- [1B] 1-richting B (naar rechts of omlaag) of
- [0] geblokkeerd.
Het onderste segment heeft steeds als richting [1A]. Hoeveel combinaties zijn er mogelijk met de overige 6 segmenten?
Wel, er zijn 4^6 mogelijkheden, oftewel 4096!
So what? vraagt u zich nu af? Wel, de onderste lijn is in feite de Blaesstraat, de bovenste de Huidevettersstraat (de ‘Tanneurs’), het rechterbeen is de Spiegelstraat, het streepje in het midden is de Nancystraat en het linkerbeen is mijn straat: de Sint-Gislein (met de Horta-school en de Berg van Barmhartigheid). De rijrichting in de Blaesstraat durven ze gelukkig niet aan te komen. Maar door de werken in de de Tanneurs, de Spiegelstraat en de Sint-Gislein zijn overige straten zijn sinds een tijd slachtoffer van amateuristische bewegwijzering ([1A] en [1B]) en willekeurige blokkage [0]. 4096 mogelijkheden? Wel, die worden voor het ogenblik allemaal eens geprobeerd.
Sommige combinaties van [0], [1A] en [1B] geven een situatie waarin je vast kan komen te zitten? Inderdaad, dat kan ik bevestigen uit ervaring. Ik ben normaal een rigoureuse slaaf van verkeersregels (tenzij snelheidslimieten, maar dat is een ander verhaal), maar ik heb nog nooit zoveel de wet moeten omzeilen als recent. Ik bedoel “moeten” in de zin van: vijf auto’s achter je, je kan niet naar links, je kan niet rechtdoor en je mag niet naar rechts. Elke morgen sta ik op in een nieuwe wereld en maak ik een schets van de stratenregeling van de dag om mijn ontsnapping te plannen.
Volgens mij is dit een communautair probleem: om de kerk in het midden te houden zijn de werken waarschijnlijk verdeeld over een Vlaamse, een Waalse en een Brusselse aannemer en ieder heeft zijn stijl van traffic management. Ik stel u voor aan de respectievelijke verantwoordelijken:
Roger (de Vlaming) is verantwoordelijk voor de bovenste 3 segmenten en heeft het niet zo begrepen op formeel ingrijpen: “Ot er ne camiong in de weug stoat, goan ze ’t wel zien, zekerst?” Hij heeft ooit nog die eenrichtings-borden gehad, maar is die 3 jaar geleden kwijtgespeeld (eigenlijk heeft ie ze geruild voor 2 pintjes en een sigaret, maar kom). Als de nood het hoogst is, dan stapt ie gewoon in het midden van de straat met zijn armen gespreid en brult iedereen weg.
Patrick (de Waal) regelt de onderste 2 segmenten (die uitkomen op de Blaesstraat). Als vakbondsvertegenwoordiger vindt ie de veiligheid van de arbeiders het belangrijkst. Dan hun welzijn, hun loon, hun vrouwen, hun jaarlijkse nieuwjaarsreceptie en dan pas het comfort van de omwoners. Het liefst had ie in feite een tol-systeem ingevoerd of wel iets met vignetten, maar dat mocht niet van ’t stad. Dan maar een ontradings politiek: elke morgen werpt hij voor elk van zijn straten een dobbelsteen op: oneven resultaat wordt een [1A], even een [1B]. Tenzij hij een pokkedag heeft, dan is het sowieso een [0]. “Ben ouiai, on doit travailler ici, donc …”
Bart (de Brusselaar) heeft misschien maar 1 Nancystraatje, maar hij weet goed genoeg dat het meestal de enige ontsnappingsweg is. Niet alleen voor de bewoners en de verbijsterde passanten, maar ook voor de vrachtwagens, betonmolens, kranen en camionnettes van zijn collega’s. Hij wacht dan ook op het geschikte moment om zijn sens-unique om te draaien zodat niemand nog weg kan, hij de schuld op de Vlamingen kan steken, een paar pinten kan afluizen van de Walen en dan de held spelen door de situatie weer te herstellen. “Wacht mannen, iek goan da ier efkes arrangére!”
Enige gelijkenis met recente vignet en startbaan perikelen zijn puur toeval.
