De roofmoord op Joe van Holsbeeck houdt nu al een week het land in de ban.
Ook ik vind dit schokkend. Een gewelddaad is ALTIJD schokkend.
Maar de impact hiervan verbaast mij mateloos. Dit is geenszins de eerste roofmoord, en – vrees ik – ook niet de laatste. Een aantal maanden geleden bijvoorbeeld werd aan de Beurs óók een jongeman vermoord.
Waarom dan?
Een enigzins gedurfde hypothese : alles heeft te maken met de locatie. Brussel Centraal is één van de drukste plaatsen in het land, ver buiten Brussel bekend. En nu komt het gedurfde: deze roofmoord heeft de veilige cocon van ’s lands pendelaars doorprikt. Menig pendelaar haast zich van job naar trein en blijft blind voor deze stad. Veilig achter oogklepjes. Nu niet meer.
Dat zovele pendelaars nu wel stilstaan bij dit gebeuren en bloemen leggen aan het gedenkteken in het station, is prachtig. Ik hoop dat ze zich ook zondag zullen engageren om deel te nemen aan de mars.
Ik hoop dat dit drama niet tot méér angst maar tot méér engagement zal inspireren.
En neen: ik wil niemand een steen gooien. Ik weet dat ik mij op deze blog weleens negatief uitspreek over pendelaars. Dit is nu uitdrukkelijk NIET mijn bedoeling.
Of met een slogan : pendelaars en Brusselaars, samen één voor een stad die geen moordenaars genereert.
Lees ook eens deze analyse van een lezer van brusselnieuws.be.
eerder gepost op BrukselBraaksel.
