Els Pynoo en Danny Mommens, samen Vive la Fête, bezetten het podium van de Univers-tent even na negenen. Als muziekliefhebber weet ik nog altijd niet goed wat ik moet denken van Vive la Fête, hun electropop lijkt soms zo goedkoop, en ontzettend naief, en toch weer berekend op (gemakkelijk?) succes. Hun concert was anders wel game, set & match voor de veelal erg jonge aanwezigen. De beats van de bassdrum stompten door je maag, en dit alles overgoten met het gekende electrosausje, Pynnoo’s soms nonsensicale Franse tekstjes, en ook een stevige portie luid (vooral luid) gitaarwerk van Mommens, een trend die op de recentste cd opvallend afstak tegenover het eerdere werk. Het zag er allemaal stoer uit, Pynnoo huppelde als een bunny over het podium, en mijn oren zaten na afloop potdicht. Vive la Fête werkt op een podium, voor het geval u daaraan mocht twijfelen.
