Vanavond besloot A Brand succesjaar 2006 met een uitverkocht concert in de AB Box. Na de tweede cd Hammerhead, en de gelijknamige single, is deze groep rond Dag Taeldeman en Frederik Heuvinck uitgegroeid tot een ware publiekslieveling. De AB voorzag het Amsterdamse Alamo Race Track als opwarmers, en zij waren meteen de eerste verrassing van de avond.
De Noord-Belgen (zoals ze zichzelf noemden) vielen meteen op door hun frisse, speelse, melodische popsongs, gecombineerd met tegendraadse gitaren. Volgens de AB site hebben Alamo Race Track ook net een tweede cd uit, Black Cat John Brown, waarvan ik nog niks gehoord heb, maar die afgaande op deze warm up set meer dan de moeite waard moet zijn. De vier jongens (twee gitaren, bas en drums) kregen in enkele songs versterking van een leuke zangeres, die het zo al genietbare songmateriaal naar een nog hoger niveau tilde. Alamo Race Track, een naam om te onthouden.
A Brand dan. Een dikwijls erg jeugdig publiek stond de groep op te wachten voor wat een feestelijke avond moest worden. A Brand slaagt er op plaat schijnbaar moeiteloos in seventies glamrock à la T.Rex en de jonge Bowie te combineren met eighties discorock en nineties dance beats. Dat er ook aan het imago gedacht wordt bewees de opstelling: alle vijf muzikanten op een rij vooraan het podium, drummer Heuvinck in het midden, de twee gitaristen Vermeir en Bekaert links, Taeldeman en bassist De Lepeleere rechts. Daarbovenop droegen de heren alle dezelfde zwarte vest. Opener Interrupt My High zette meteen de toon: een door een gitaren wall of sound gedomineerde set van een uur rijgde de vlotte popsongs uit Hammerhead aaneen, met tussendoor nog wat werk van debuutplaat 45RPM. Het jonge volkje ging een eerste keer door zijn dak op de tonen van Riding Your Ghost, ook Electric Electric, Fanzz en U-Turn vermocht de aanwezigen te bekoren. En terecht, A Brand speelde geweldig strak, enorm energiek (drummer Heuvinck moet een geweldige fysiek hebben) en vooral ook heel erg gedisciplineerd samen, zodat bijvoorbeeld meezinger Beauty Booty Killerqueen niet struikelde over de gemakkelijke valkuil van enthousiaste slordigheid.
Op het einde van de set verraste de groep met een uitstekende cover van Block Rockin’ Beats van The Chemical Brothers; tracht het je voor te stellen: een house dance nummer gebracht door drie gitaren, een bas en een drum, horen is geloven. Een enthousiast meegezongen Hammerhead zette een punt achter de uitstekende set, waarbij de heren hun bekende eendrachtige hoofd- en schouderbewegingen ten beste gaven.
Van de bissen onthouden we nog een schitterende versie van Mutiny, en een cover van Willem Vermandere (!) gecombineerd met Nacht und Nebel’s Beats of Love. O la la la, chiquita señorita, wipe the semen of your feet, and give the people what they need, a beauty booty beauty booty killerqueen. A Brand rules.