DE grote winnaar van de Césars – de Franse Oscars – was “Ne le dis à personne“. Die film speelt zonder ondertitels in de Brusselse zalen. Een groeiend fenomeen. ,,Het wordt hoog tijd dat iemand aan de alarmbel trekt”, zegt Hubert Sacré van het centrumcomplex Aventure.
,,Deze week heb ik vijftien films op de affiche staan. Slechts twee daarvan zijn ondertiteld: de Amerikaanse An inconvenient truth en een Nederlandse, de nieuwe Paul Verhoeven Zwartboek . De twaalf overige films zijn Franse of Waalse films en daar staan geen ondertitels bij.”
De Standaard
Als je het artikel leest zie je de reden: de cinema’s in Vlaanderen programmeren geen Franstalige films, dus de ondertiteling is enkel voor Brussel, dus is soms een zotte kost om te dragen.
Twee vragen komen bij me op:
- hoe zit het met Vlaamse/Nederlandstalige films en hun eventuele Franse ondertiteling? Ligt de economische haalbaarheid daar anders?
- en als ze die Franse films nu eens zouden tonen met Franse ondertitels? Het maakt het volgen van de film makkelijker voor Vlamingen (zeker als de dialogen zeer snel zijn of in het dialect) en ze hebben die ondertitels toch nodig voor de DVD versie.
