Zita Swoon speelde vanavond in de Ancienne Belgique. Eigenlijk hoef ik daar niet veel woorden aan vuil te maken. Zita Swoon was briljant.
Maar misschien wil u wel iets meer weten. Zoals bijvoorbeeld, waarom speelde Zita Swoon in de Ancienne Belgique? Wel, de groep rond Stef Kamil Carlens heeft een nieuwe cd uit, getiteld Big City, en die verschijnt morgen officieel. Al weet de gehaaide cd-consument dat men de plaat in de late namiddag de dag voordien al kan vinden, net genoeg voor mij om Big City twee keer oppervlakkig te kunnen beluisteren voor het concert.
Speelde Zita Swoon songs uit die nieuwe plaat? Ja, maar op een intelligente manier. De groep opende met enkele oude bekenden, die veelal ook terug te vinden zijn op het sublieme live album Camera Concert zoals Hey You, Whatsadoing? alvorens sporadisch enkele nieuwe nummers in de setlist te verweven. Een goeie beslissing, het publiek reageerde uiteraard positief op wat het al kende, en stond zo meer open voor het nieuwe werk.
Wat vond je de hoogtepunten? Te veel eigenlijk om op te noemen. Het reeds genoemde Hey You Whatsadoing? bezorgde me meteen kippenvel, maar ook Intrigue, Remember to Withhold en Thinking About You All the Time mogen niet onvermeld blijven. Uit de nieuwe plaat onthou ik vooral de nieuwe Franse songs Humble en L’Opaque Paradis, met Gainsbourgiaans parlando, de enorm stuwende rollercoaster van Everything Is Not the Same, waarin Kapinga Gysel even de lead vocals overnam waarbij automatisch herinneringen aan de goeie Tina Turner kwamen bovendrijven, of nog de ontroerende songs Infinite Down (volgens mij een nieuwe ZS klassieker) en Big City, dat heerlijk voortkabbelt op een gitaarriedel van Tom Pintens.
Lustte het publiek er pap van? Jazeker, de aanwezigen (een opvallend diverse mix van jong en oud) ging total loss bij My Bond with You and Your Planet: Disco! en Stamina, en kon ook het verrassend vanonder het stof vandaan gehaalde About the Successful Emotional Recovery of a Gal Named Maria apprecieren, dat de set afsloot. Een opvallend lange set overigens (naar AB normen), 1 uur en 40 minuten was de groep al bezig, en dan moesten de bisnummers nog komen.
Welke bisnummers speelden ze? Het oude Ice Guitars (uit de Moondog Jr. periode), het extatische Jintro & the Great Luna (waarbij Eva en Kapinga Gysel even hun go-go-dans capaciteiten demonstreerden) en het als “een walske” aangekondigde Our Daily Reminders, waarin SKC, slechts begeleid door pianospel van Tom Pintens, de fluitcapaciteiten van Joris Caluwaerts en de stemmenpracht van de Gysel sisters, op de toppen van zijn tenen zong. En dan nog The Night, een cover van Morphine die ook op het nieuwe album staat.
Kunnen we dat nog ergens zien? Ja, vrijdagavond, ook in de AB, maar dat is al lang uitverkocht – al kan je wel naar AB TV kijken, dat concert wordt rechtstreeks gestreamd. Of nog in het Koninklijk Circus op 3 mei.
Het was dus briljant? Inderdaad, derde keer op iets meer dan een jaar dat ik Zita Swoon zag, en derde keer briljant. Faut le faire!
