Categorieën
Podium

Eels ontroert

Het leven is hard, maar gelukkig is er Eels. Mark Oliver Everett, alias E, en zijn muzikale compagnon Chet Lyster, bijgenaamd The Chet, gaven gisteren een ingetogen optreden in het Koninklijk Circus. Een avond die goed was voor een aantal kippenvelmomenten.

Voordat Eels het podium betrad werd het circus in een filmzaal omgetoverd. Op het programma stond een documentaire, waarin de zanger van de band in de voetsporen treedt van zijn vader, de briljante kwantumfysicus Hugh Everett. Hij zoekt vroegere collega’s van zijn vader op en verdiept zich in diens wetenschappelijke theorieën over parallelle werelden. Ten slotte luistert hij naar pas opgeduikelde geluidsbandjes van zijn vader. De kat des huizes is aan het spinnen en de eenzelvige fysicus praat erop los en drinkt te veel alcohol – naast overmatig tabaksgebruik de oorzaak van zijn vroege dood. Aangrijpend.

Het levensverhaal van E bleef de rode draad tijdens het optreden. De van melancholie doordrenkte songs van E zijn veelal autobiografisch van aard en weerspiegelen de tragische gebeurtenissen in zijn leven. Hij verloor zijn moeder aan kanker en zijn zus pleegde zelfmoord, zodat hij de enige van het gezin is die nog leeft. Eels bracht zijn getormenteerde songs in Brussel doorleefd en uitgepuurd, met een minimale bezetting en de onverwisselbare stem van E . Klassiekers als Novocaine for the Soul en My Beloved Monster passeerden de revue, maar ook nieuwer en onbekender werk. The Chet las daarnaast twee mooie passages voor uit de pas verschenen autobiografie van E, Things The Grandchildren Should Know. E zorgde voor hilariteit toen hij voorlas uit lovende concertbesprekingen en lyrische fanpost, die hij naar eigen zeggen als tegengif gebruikt voor dreigende depressies. Een enkele keer schift het management de post onzorgvuldig en zo krijgt hij scheldproza en een recensie van een Eagles-concert te lezen.

Het concert kabbelde aanvankelijk wat te veel voort, maar kreeg een grotere dynamiek toen E en The Chet toonden wat voor gepassioneerde rasmuzikanten ze zijn. E nam op een vlijmende manier de drums van zijn collega over terwijl The Chet de piano veroverde. Het ingehouden, maar beklijvende concert werd bekroond met twee bisnummers, waaronder het prachtige I’m Going to Stop Pretending That I Didn’t Break Your Heart. Verdiend applaus voor een waardige ambassadeur van de familie Everett.

(Tom Van Bogaert)

Share

Door Tom Van Bogaert

Nieuwe Brusselaar met een passie voor taal, cultuur en journalistiek. Geboren in Sint-Niklaas. Studeerde Germaanse talen in Gent en woonde na zijn studie zes jaar in Berlijn. Houdt zich bezig met beleid en communicatie binnen de Vlaamse overheid en is journalist in bijberoep.