Monza is dood, leve Meuris! Op 1 april stelde Stijn Meuris in de AB zijn gloednieuwe album ‘Spectrum’ voor, niet zomaar een best-of, maar een herwerkte director’s cut van 20 jaar muzikale activiteit. Momenten van ongebreidelde energie en uitgepuurde schoonheid wisselden elkaar mooi af. Voor de Limburgers onder ons: een èèèch ferm concert, man!
Na Noordkaap en Monza maakt Stijn Meuris dus opnieuw schoon schip. Hij trekt het laken helemaal naar zich toe en noemt zijn groep naar zichzelf. Dirk Loots en Bruno Fevery maakten de overstap van Monza naar Meuris en ook Mirko Banovic was al langer bassist ad interim bij het combo. Ad Cominotto komt er nu bij aan de toetsen. Stuk voor stuk uitstekende muzikanten, die de zanger in staat stellen te schitteren. Hij is in het Meuris-unversum de zon waarrond alle planeten draaien.
In de AB bleek nog maar eens dat de Neerpeltse duivel-doet-al (muzikant/journalist/tv-regisseur/hobbyastronoom) een publiek kan boeien. Hij is een bezield performer, die zich volledig geeft en de aandacht naar zich toe trekt, of hij zich nu schor schreeuwt, als een bezetene danst of zijn bril aan een muzikant uitleent. Love him or hate him! Het succes van het optreden lag echter vooral in de smaakvolle, evenwichtige selectie van songs en de verrassende nieuwe uitvoeringen. Ondergewaardeerde melancholische nummers als ‘Soms schrik’, ‘Verloren dag’ en ‘Alles half’ hengelden naar ontroering. Klassiekers als ‘Gigant’, ‘Van God los’ en ‘Druk in Leuven’ waren krachtiger dan ooit. De bloedstollende combinatie ‘Wat een fijne dag’/’Het zou niet mogen zijn’ was ook zonder Raymond goed voor kippenvel. Songs die de tand des tijds niet hebben doorstaan (‘Vlaamse zanger’, ‘Geweldig mooi lied’) haalden de selectie niet. Voor de fans was het een feest van herkenning en tegelijk fonkelden de opgepoetste nummers als nieuw. En met deze knappe bloemlezing etaleerde Meuris zijn klasse als tekstschrijver.
In het publiek opvallend veel Limburgers. Het Limburg-gevoel in Brussel: de samenhorigheid van de underdog. Ze komen uit de periferie van het land, hebben geen echt grote stad, spreken trager en zijn daarom vaak het mikpunt van spot. Maar als een van hen het maakt, steunen ze hem door dik en dun.
Het fijne optreden eindigde met stomende versies van ‘Wie danst er nog?’ en ‘Arme Joe’, de Tura-cover die de carrière van Stijn Meuris exact 20 jaar geleden lanceerde. Hij won toen met Noordkaap in de AB Humo’s Rock Rally. Tien jaar later gaf hij er het laatste concert met Noordkaap. Op dezelfde plek verrees hij nu met Meuris. Pasen viel enkele dagen te vroeg dit jaar.
