Wat kan theater mooi zijn! Vandaag mocht ik in de KVS getuige zijn van een briljant staaltje toneelkunst. Bruno Vanden Broecke speelt op onvergetelijke wijze een missionaris in Missie van David Van Reybrouck.
André Vervecke is al ruim 50 jaar actief als Witte Pater in Congo. Hij bezoekt het thuisfront in België en geeft een presentatie over zijn ervaringen. Hij vertelt over zijn roeping, de momenten van vreugde en verdriet die hij heeft beleefd, de gruwelen die hij heeft gezien, de lessen die hij eruit heeft geleerd en de vragen waarmee hij nog steeds worstelt.
Missie, KVS (c) Koen Broos
Zijn betoog is van begin tot einde meeslepend. Hij wisselt grappige anekdotes af met ontroerende verhalen. De toeschouwer krijgt inzicht in het personage en leeft mee. Los van de katholieke context is pater André een man die op zeventienjarige leeftijd een keuze gemaakt heeft voor het leven, en daar alles voor opgeofferd heeft. Zijn missie: mensen helpen in Afrika.
Hij is trots op wat hij heeft opgebouwd. Hij vertelt bv. over de wegen die hij mee heeft helpen bouwen en de voetbalcompetitie die hij tezelfdertijd heeft opgezet. Een collega-missionaris bracht als vroedpater duizenden kinderen ter wereld. Tegelijk is hij vervreemd van het thuisland. Als zijn moeder sterft, is hij niet op de begrafenis. Zijn denkwijze is beïnvloed door Congo, waar er een tekort is aan alle materiële zaken, maar waar mensen veel meer belang hechten aan gemeenschapsgevoel en tijd. En de kerk is er losser in de toepassing van het celibaat en de sacramenten, want Goma is ver van Roma.
Ten slotte stelt hij ietwat bitter vast dat zijn levenslange engagement geen navolging meer kent. Ontwikkelingshulp is een kwestie van weken en maanden geworden. Bij gebrek aan hiernamaals willen mensen alles hier en nu beleven en zich niet vastpinnen op één doel. En Jezus mag dan zijn grote inspiratiebron geweest zijn, hij blijft zich afvragen waarom God het lijden in de wereld toelaat. Waar waren de tranen van God toen de Hutu’s en de Tutsi’s elkaar uitmoordden?
De tekst van David Van Reybrouck uit 2007 is rijk, beklijvend en doorleefd. Het taalgebruik – een mengeling van Schoon Vlaams, dialect en Frans – overtuigt door zijn beeldende kracht en authenticiteit. Het blijkt een godsgeschenk voor de rasacteur Bruno Vanden Broecke, die met veel naturel op de planken staat en in zijn eentje moeiteloos het publiek in de ban houdt. Elke aarzeling, elke stilte is raak. De bijzonder emotionele finale blijft nog lang nazinderen.
Wie Missie nog niet gezien heeft, kan enkel hopen dat er, na deze succesvolle heropvoering, de Duitse tournee en de Franstalige versie in Théâtre National in januari, nieuwe voorstellingen bijkomen. Of zich wagen aan Congo. Een geschiedenis van dezelfde schrijver.
