In de metro van Schuman naar Brussel Centraal. Tegenover mij zit een rondborstige zwarte moeder met haar zoontje van zeven. Hun uitspraak van het Nederlands verraadt Hollandse roots. Plotseling ligt de lolly waaraan het jongetje verrukt zat te likken, op de grond. Een te bruuske beweging, wellicht. De reizigers in het coupé kijken op. Wat nu? Zal de mama de lolly laten liggen of oprapen? Hoe zal de knaap reageren op deze tegenslag? De moeder grijpt naar het snoepgoed, veegt het af aan de plastic verpakking die ze in haar handtas gestopt heeft en neemt de zoete bol daarna gretig in de mond. Voordat zoonlief luidkeels kan protesteren, krijgt hij de grondig schoongemaakte lolly terug. “Nu niet meer laten vallen, hè! Goed vasthouden.”
