Categorieën
Podium

De rode loper voor Alice Sara Ott

De rode loper was vanavond voor mij uitgerold in de Bozar. Op uitnodiging van de ‘social media officer’ mocht ik een concert bijwonen in het kader van de Music Marathon, een week klassieke muziek met internationale sterartiesten. Vandaag trad het Nationaal Orkest van België aan onder leiding van de in Bern geboren en in Bonn werkende dirigent Stefan Blunier. De 24-jarige Japans-Duitse pianiste Alice Sara Ott speelde piano.

Voor het concert gaven de dirigent en de pianiste in een apart zaaltje een bondige introductie. Blunier was daarin opvallend openhartig. Hij vertelde dat hij zelf piano speelde, maar dat hij er door het vele dirigeren helaas niet meer toe kwam. Het motiveert hem als dirigent om zich te kunnen toeleggen op nieuwe stukken. Hij gaf toe dat sommige componisten hem niet liggen. Mozart bijvoorbeeld. In België trof hij een boeiende mix van Duitse zwaarte en Franse fragiliteit aan. De  jonge toeschouwers raadde hij aan hun oren en hun hart te openen voor de muziek. Ott bleef daarentegen op de vlakte en verkondigde de gebruikelijke gemeenplaatsen. Ze was voor het eerst in België en had in de regen een wandeling gemaakt in de mooie, oude stad. Ze keek vooral uit naar het optreden.

Een half uur later al weerklonken in de magistrale Henri Le Boeufzaal de eerste noten. Geen twijfel mogelijk: hier is een toporkest aan het werk. De zwaan van Tuenola van Jean Sibelius bleek ingetogen, melancholisch en sober. Opvallend in de sublieme opbouw was de solo van de Engelse hoorn.

Daarna was het tijd voor een veel dramatischer concert voor piano en orkest van Edvard Grieg. Een wonder voltrok zich. De daarnet nog onopvallende pianiste kwam nu met veel bravoure op het podium gestapt, gehuld in een elegante rode jurk. Haar spel was adembenemend. Vingervlug beroerde ze de toetsen alsof zelfs de moeilijkste passages voor haar kinderspel waren. Van vurig tot subtiel: ze beheerste alle registers. Met haar intense en doorleefde vertolking tilde zij het concerto naar een hoog niveau. De uitbundige toejuichingen waren terecht. Ott nam het publiek nog meer voor zich in door haar ruiker bloemen aan de verraste paukist te geven. En ze bedankte met een intiem soloconcert.

Na de pauze, waarin ik kon weerstaan aan een glas champagne van Duval-Leroy van 9 euro, maakte het orkest zich op voor de vijfde symfonie van Tsjajkovski.  Een zeer gevarieerd werk, waarin de aanvankelijke weemoed en somberheid in de finale plaatsmaken voor geëxalteerde feestelijkheid. Een hoogstaande, sprankelende muzikale avond ging ten einde.

Als je het mij vraagt, zullen we nog horen van Alice Sara Ott. Concertzalen in de vier windstreken zullen hun rode loper voor haar uitrollen.

Share

Door Tom

Nieuwe Brusselaar met een passie voor taal, cultuur en journalistiek. Geboren in Sint-Niklaas. Studeerde Germaanse talen in Gent en woonde na zijn studie zes jaar in Berlijn. Houdt zich bezig met beleid en communicatie binnen de Vlaamse overheid en is journalist in bijberoep.