De Brusselse blogosfeer is als een huis met vele kamers. In de rubriek blog.bxl wandelen we door de verschillende vertrekken. Vandaag werpen we een blik op een blog met faits divers uit de grootstad: Het rijk der zinnekes.
William Deraedt is geen onbekende voor de trouwe lezer van BrusselBlogt. Hij liet zich opmerken met De Grote Encyclopedie van de Kleine Hardloper, waarin hij als een volleerd veldonderzoeker de onuitputtelijke lopersfauna in Brusselse parken inventariseert – van de Achteruitloper tot de Zweter. Ook poëtische beschouwingen, opinies en humoristische bijdragen zijn aan hem besteed. Het rijk der zinnekes is sinds 2009 zijn persoonlijke website, waaraan hij elke week een aantal artikelen toevoegt. De sterkte ligt in zijn beeldende taalgebruik, zijn observatietalent en zijn scherpzinnigheid.
William flaneert door de stad en houdt daarbij zijn ogen en oren wijd open. Op straten en pleinen, in cafés en restaurants, in de metro en in musea ligt hij op de loer. Zijn notitieboekje heeft hij altijd bij de hand. Steeds weer beschrijft hij nieuwe indrukken, observaties, gesprekken. Zijn blik is die van de schilder die zijn model wil doorgronden en op het doek tot leven brengen. Hij heeft oog voor de poëzie van het dagelijkse leven. De taal in al haar varianten en registers is zijn geliefkoosde middel.
Hij heeft een passie voor Brussel. Hij houdt naar eigen zeggen van de rommel en de chaos en de duizend talen in mistige cafés en natte straten, de cinema, de boeken, het theater, de historie en de ambiance. De liefde maakt gelukkig niet blind, want hij behoudt zijn kritische zin. Zo stelde hij al het lakse optreden tegenover wildparkeren aan het Anneessensplein aan de kaak en hekelde hij het heersende wij- en-zijdenken in de kosmopolitische smeltkroes die Brussel is.
Bij wijze van proevertje een van zijn recente pareltjes:
Een man en een vrouw roken zwijgend aan het grote aquarium van Square Bxl. Hij inhaleert fors alsof het zijn allerlaatste is, zij slechts tweemaal, zuinig, mondjesmaat, maar van dezelfde sigaret. Het samen roken aan één sigaret: het delen van de zoete zonde, zoiets als het verschalken van het noodlot. Het blijft stil. Hij kijkt ver weg, naar iets dat op oneindigheid lijkt. De troost van de Titanic: we vergaan tenminste niet alleen.
