Het was in de zomer van 2000. Tijdens mijn stage bij het jongerenmagazine van Reporters Online werd ik erop uitgestuurd om boterhammeneters in Brussel te betrappen. Het Nederlandstalige muziekfestival van Jari Demeulemeester moest vanwege perikelen met het stadsbestuur uitwijken naar het Spanjeplein en was omgedoopt in Boterhammen in de Stad. Op de affiche stond Gorki. Luc De Vos kwam, zag en overwon. Here we go baby! Rock-‘n-roll!
Foto: GentBlogt
Negen jaar eerder bracht Gorky zijn titelloze debuutalbum uit. Het zou een mijlpaal in de Belgische rockgeschiedenis worden, maar het was ook de soundtrack van mijn jeugd. Hoe vaak heb ik de onweerstaanbare nummers niet gehoord en luidkeels meegezongen? Het openingsnummer is meteen raak: “Soms vraagt een mens zich af hoe we het in godsnaam overleven. De nacht vol boze dromen en de wekker om half zeven.” De teksten van Luc de Vos getuigen meer dan eens van een grillige fantasie en absurd gevoel van humor. Hij zingt met jongensachtige branie over de pijn van Zola Budd in de rechte lijn, de eisen van de romantiek en een kikker in de soep. Tegelijk is er de ontroerende eenvoud van de terechte klassieker ‘Mia’ of ‘Arme jongen (De redding is nabij)’. Een telg uit een arbeidersgezin in Wippelgem bestormde de wereld met zijn poëzie van het alledaagse leven.
Als een kostbaar kleinood koesterde ik de live-cd ‘Boterhammen’ uit 1992, die ook al opgenomen werd op Boterhammen in het Park. ‘Mia’ schittert als een brok uitgepuurde schoonheid. ‘Ooit was ik een soldaat’ grijpt naar de keel. Rick De Leeuw van de Tröckener Kecks heeft een subliem gastoptreden in ‘Soms vraagt een mens zich af’. ‘Geef al je geld aan de arme kinderen’ is een briljant slotakkoord. Ook op het tweede studio-album ‘Hij leeft’ ontdekte ik pareltjes als ‘Berejager’ en ‘Hij is alleen’. In interviews en op het podium gaf de gevierde zanger blijk van een verfrissende zelfrelativering.
Gorki vormde in de jaren negentig samen met Noordkaap en De Mens de heilige drievuldigheid van de Nederlandstalige rockscène. Na de weergaloze start verloor Gorki langzamerhand zijn relevantie. Het charmante, goedlachse rockicoon teerde op zijn oude successen en kon nog zelden verrassen met nieuw werk. Zijn ironie werd vrijblijvend. De Gentenaar, bekend van radio en tv, kon zijn creativiteit kwijt in zijn columns en andere literaire werk, van De verworpenen uit 1995 tot Paddenkoppenland in 2014. Tot het noodlot gisteren toesloeg. Sterren komen, sterren gaan. Alleen El-vos blijft bestaan.
