Brussel is een goudmijn voor gepassioneerde fotografen. Dat blijkt uit onze gewaardeerde wekelijkse rubriek Brussel in Beeld, waarvoor onze eigenste Brussel-Flickr fotogroep een karrenvracht aan fantastisch beeldmateriaal levert. Hoog tijd om de mens achter de lens in beeld te brengen. Vandaag stellen we onze lens scherp op Paula Bouffioux. “Of het nu hier of elders is: lelijk is mooi.”
Paula Bouffioux (56) is een geboren Brusselse. Ze woont in Schaarbeek en werkt in de culturele sector als animatrice, coördinatrice en fotografe. In haar vrije tijd roeit ze graag en maakt ze fietsreizen. In de fotografie gaat haar belangstelling vooral uit naar verlaten industriële sites en havengebieden. Haar foto’s publiceert ze op haar eigen website en op Flickr, waar ze onder het alias Lost Luggage door het leven gaat.
In 2013 portretteerde ze de inwoners van de Scepterwijk in Elsene voor het project Inside Out XL. De reusachtige zwart-witposters doken op in het straatbeeld. Het resultaat was te zien op onze site, maar ook in het tv-programma Iedereen Beroemd. In haar laatste tentoonstelling, Les petits trains, bracht ze een Schaarbeekse club van liefhebbers van miniatuurtreinen in beeld.
Hoe is je liefde voor de fotografie ontstaan?
Ik heb dicht bij huis het ideale materiaal gevonden om te fotograferen: langs het kanaal, met de stad in de achtergrond. Kijkend naar de weerspiegeling van de containers in het water van het kanaal, kreeg ik het gevoel dat ik in een onverwacht landschap was terechtgekomen, wat me niet heeft belet om ook elders te gaan kijken. Want of het nu hier of ergens anders is: lelijk is mooi.
Hoe zou je je eigen foto’s omschrijven qua thematiek, stijl, toon…?
Ik fotografeer hoofdzakelijk verlaten post-industriële landschappen. Als de natuur opnieuw inneemt wat de mens ooit heeft gebouwd, straalt zo’n lege plek een heel bijzondere energie uit. Verleden en heden komen er samen. Het toont dat wij mensen ruimte inpalmen en vervolgens verdertrekken.
Techniek is zeker niet mijn passie. Het gaat er mij om mijn blik verder te ontwikkelen en verbanden te leggen. Ik werk zowel in kleur als zwart-wit. Ik kan veel tijd stoppen in het bewerken van een foto, maar ik publiceer evengoed razendsnel. De toon van mijn foto’s is poëtisch of ironisch.
Wat bevalt je aan Brussel? En wat niet?
In Brussel hou ik van het eclecticisme van de huizen. Als ik ’s nachts naar huizen kijk, lijken ze wel te leven. Ik kijk wat de mensen binnen op hun vensterbank hebben staan. In sommige straten heb ik het gevoel dat ik in een dorp wandel, ver van de stad. Ik hou ook van panoramische zichten op de stad. Ik neem ook graag de trein door Brussel, zodat ik de achtertuintjes zie.
Ik haat de tags, de files, het vuil, dat in sommige wijken alomtegenwoordig is. Daaruit blijkt een enorm gebrek aan respect voor de publieke ruimte. Afgezien van de trein ben ik geen fan van het openbaar vervoer in Brussel. Er zouden andere middelen uitgevonden moeten worden: op het water of minibusjes.
Wat zijn de drie mooiste foto’s die je al in Brussel gemaakt hebt? Waarom?
Manneken Pis vertegenwoordigt de Brusselse spirit. Tegelijk symboliseert de weerspiegeling van de WTC-toren de Manhattanwijk en de stadsontwikkeling ten voordele van vastgoedpromotoren. De gordijnen doen eerder aan een appartement dan aan een kantoor denken en het licht verleent iets positiefs aan het tafereel. Ik hou van de relatie tussen de bediende en het beeldje van Manneken Pis.
Schaarbeek en Sint-Joost gezien vanop het dak van Brusilla, de hoogste woontoren van het gewest voor de komst van de UP-sitetoren. Een duif bewondert het panorama.
Tijdens een reportage liep ik achter een vrouw aan die op een braakliggend terrein in de Josaphatwijk de geluiden van de stad opnam: vliegtuigen, treinen, vogels, insecten en onze stappen in het gras. Het groene, wilde landschap roept de zomer op. In de verte ligt de stad. De foto maakte deel uit van een slideshow die getoond werd op het Vrijheidsfestival.
Op welke onbereikbare plek in Brussel zou je graag eens foto’s willen nemen?
Het dak van de Belgacom-toren en de koepel van het Justitiepaleis.
Wat is volgens jou de meest fotogenieke plaats van Brussel?
De skyline van Brussel gezien vanaf het braakliggende terrein achter Thurn en Taxis.
Heb je nog een droom of ambitie als fotograaf?
Ik zou graag opnieuw in de publieke ruimte exposeren. Ik denk aan foto’s van enorme containerschepen op de muren van de stad. En ik zou graag een boek publiceren met portretten van inwoners van Brussel. Ik heb al een idee, maar ik moet het nog in de juiste vorm gieten.
