De Brusselse blogosfeer is als een huis met vele kamers. In de rubriek blog.bxl wandelen we door de verschillende vertrekken. Vandaag werpen we een blik op This is My Bike. Sinds december 2014 portretteert de Canadees-Britse Brusselaar Barry Sandland dagelijkse fietsers en hun stalen ros. “Mensen op de fiets zijn door de band vriendelijk.”
Barry (56) is zelf een verwoede fietser en doorkruiste al vier continenten op twee wielen. Toen hij twaalf was, nam zijn wielergekke vader in Canada hem op sleeptouw. Fietsers waren toen in Newfoundland een rariteit. In zijn jonge jaren deed hij mee aan wielerwedstrijden. Daarna werd hij wielertoerist. Nu bezit hij zeven fietsen, in verschillende fases van assemblage en herstelling. “Mijn laatste aanwinst is een fiets waarvan ik de kader op eBay kocht en alle onderdelen van een kapot exemplaar komen. Hij rijdt goed en is ongelooflijk functioneel.”
Spandex
De globetrotter woonde al op verschillende plekken in de wereld. Van Canada ging het naar Engeland. Na een fietsreis met een vriend van Kenia naar Zuid-Afrika bleef hij acht jaar in Johannesburg wonen. In 1999 verkaste hij naar Brussel om er aan de slag te gaan als online redacteur voor Artsen Zonder Grenzen en de Europese Groenen. Intussen werkt hij als freelancer voor verschillende websites. Brussel bevalt hem. Aan Brusselnieuws vertelde hij: “Ik heb nog nooit zo lang op dezelfde plek gewoond. En de stad blijft me verbazen, in al haar complexiteit en diversiteit.”
Hij geeft toe dat er in Brussel lastige plekken zijn voor fietsers en dat het gedrag van sommige autochauffeurs te wensen over laat. “Ze lijken blind voor je te zijn, ofwel negeren ze je, ofwel rijden ze veel te dicht bij je. Ze beseffen niet dat ik over de hele rit bekeken sneller ben dan zij.” Al is er nog een lange weg te gaan, de fiets heeft volgens hem zijn eigen plek verworven in Brussel. De variëteit van tweewielers is ook breed, van klassieke, robuuste omafiets over hippe vouwfiets tot dure koersfiets met carbonframe. Barry is blij dat de meeste Brusselse fietsers geen glanzend wielerpakje dragen. Fietsen is iets alledaags.
Over de grenzen
Die dagelijkse fietsers brengt hij bijna elke dag in beeld op zijn blog. Op goed geluk spreekt hij fietsers aan, omdat de kleur van de fiets of hun kleren hem opvallen, omdat ze iets ongewoons vervoeren of gewoon omdat ze er goed uitzien op de fiets. Het gesprek kan alle richtingen uitgaan. Het kan over de geschiedenis van de fiets gaan, maar evengoed over hun baan of hun gezin, over kleine pleziertjes en frustraties. “Mensen op de fiets zijn door de band vriendelijk. Als iemand mij niet te woord wil staan, is dat omdat hij of zij gehaast is.”
Barry barst van de verfrissende ideeën voor zijn blog. Zo wil hij reeksen maken over vrouwelijke fietsers in de stad en over schoolkinderen en hun ouders. Antieke fietsen en de eigenaars ervan wil hij ook graag in de kijker zetten. En persoonlijkheden zoals politici of hoge ambtenaren. De naam van de blog is ruim genoeg om ook een blik over de grenzen te werpen. “Ik zou dolgraag op reis gaan naar China, India, Pakistan of Vietnam om te zien hoe de fiets daar als essentieel vervoermiddel geïntegreerd is in de cultuur.”
This is My Bike is ook actief op Facebook en Instagram.
