De Standaard en De Morgen staan bol van de Pukkelpop-berichtgeving. Studio Brussel en Canvas tekenen present. Terecht, want het Limburgse festival is in dertig jaar tijd uitgegroeid tot een vaste afspraak voor de avontuurlijke muziekliefhebber. Jammer genoeg reppen de Vlaamse media daarentegen met geen woord over het Brussels Summer Festival. Onze reporter is er dit jaar voor het eerst bij en geniet van de goede vibes op en om de Kunstberg.
(c) Eric Danhier
Zeven zomers heb ik al in Brussel doorgebracht, maar het kwam nooit ernstig bij me op om naar het BSF te gaan. Andere festivals in het land zoals Rock Werchter, Pukkelpop, de Lokerse Feesten of Crammerock kende ik gewoon beter. Tien dagen vond ik te veel van het goede. De namen op de affiche leken nooit een absolute must. Dit jaar liet ik me wel verleiden. Ik heb het me nog niet beklaagd. Zes redenen om het festival ook in jouw agenda te zetten.
Muzikale ontdekkingen
Intergalactic Lovers en Bony King, twee groepen waar ik geregeld naar luister, gaven een onberispelijk concert. Tom Barman en Tim Vanhamel barstten van energie bij Magnus. Maar ik ontdekte ook nieuwe namen. Benjamin Clementine, een zwarte zanger-pianist uit Londen, die ooit in Parijs als straatmuzikant aan de kost kwam, heeft charisma, een indringende stem en poëtische songs. Het publiek hield de adem in. Nicola Testa zingt sfeervolle, catchy songs en brengt een theatrale show met een gelukzalige glimlach. Hij werd beloond met een ovatie.
De taalgrens doorbroken
BSF presenteert het beste van België. Over de taalgrens beweegt er ook heel wat. Wie in Vlaanderen kent het Brusselse Soldout, een band die je zou kunnen vergelijken met Goose en Vive La Fête? Frans- en anderstaligen kunnen dan weer kennismaken met het eigenzinnige universum van Roosbeef.
Mooie setting
Een zomerfestival betekent genieten van muziek onder de blote hemel. Bij BSF sta je in hartje Brussel, naast het koninklijk paleis of aan de Albertina, met zicht op de verlichte toren van het stadhuis. Bovendien heb je ook indoorconcerten in La Madeleine, een prachtige concertzaal die aan de AB doet denken, met prima geluid en belichting.
Ongedwongen sfeer
Het is aangenaam vertoeven op en rond het festival. De diversiteit in het publiek is groot. Een EU-ambtenaar in pak kan naast een Congolees meisje met rastakapsel staan. De halve liters bier vloeien rijkelijk. Er wordt geen jacht gemaakt op softdrugs. De menigte is in vergelijking met andere festivals nog overschouwbaar, zodat je gemakkelijk kunt doordringen tot de voorste rijen en er plaats om te dansen is. Ook als je geen ticket hebt, kun je naast het terrein gerust naar de muziek luisteren, dansen, drinken, eten.
Comfortabel in eigen stad
Het festival vindt plaats naast Brussel Centraal en is dus uitstekend bereikbaar met het openbaar vervoer. Als je in Brussel woont, kun je de fiets nemen en ben je niet te lang onderweg. Een festivaldag begint ’s avonds rond zeven uur en loopt tegen middernacht op zijn laatste benen. Je hoeft er dus niet noodzakelijk vrij voor te nemen op het werk. De kans is groot dat je er Brusselse kennissen tegen het lijf loopt.
Waar voor je geld
Als je in voorverkoop een tiendagenkaart koopt, betaal je een schappelijke 53 euro. Da’s maar 5 euro per dag. En elke dag heb je een ruime keuze uit concerten. Bovendien heb je met je bandje recht op korting in een aantal musea zoals Bozar en de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten.
