In Mis calles de Bruselas volg ik de Latijns-Amerikaanse scene van Brussel. Vandaag: een heel gezellig optreden van de Luikse band Xamanek, waarbij het publiek danste op cumbia, corrida en, geloof het of niet, Andesfluiten. Deze band presenteerde er een nieuwe, swingende, cd: “Y se fue la bolita”. Zij zingen over grenzen, diversiteit en de Chileense gemeenschap.
Voor de duidelijkheid: een goed danser ben ik niet. De juiste pasjes van de cumbia ken ik niet, van salsa evenmin. Maar ik laat mij doorgaans gewoon gaan op Latijns-Amerikaanse muziekstijlen, wat garant staat voor een toffe avond of nacht. Het concert van Xamanek was er zo één.
Als de band hun nieuwste cumbia-nummer “Viaje” (reis) aanzet, heb ik binnen een no-time het gevoel tussen volleerde dansers te staan. Natuurlijk laat ik mij hier niet door ontmoedigen en doe ik gewoon maar wat op de dansvloer. Je bent een Nederlander of je bent het niet. Tussen de feestelijke klanken door, laat de zanger van de band ons weten dat hij hoopt dat er op een dag geen grenzen meer zullen bestaan.
Polonaise op corrida
Wanneer de panfluit tevoorschijn komt voor het lied “El mundo es de todos” (de wereld is van iedereen), verbaas ik mij erover hoe swingend Andesmuziek kan zijn en hoe goed hier op te dansen valt als er een stevige dynamiek is. Natuurlijk valt hier minder uitbundig op te dansen als op snelle tropische muziek. Binnen de kortste keer sta ik dan ook tussen stelletjes heen en weer te bewegen, die per ongeluk op mijn tenen stappen.
De sfeer verandert als er een corrida door de zaal klinkt: met tientallen mensen dansen we spiraalsgewijs de polonaise. De zanger maakt het doel van deze carnavaleske dans duidelijk: ‘Fijn, iedereen staat nu op een andere plaats in de zaal.’
Zuid-Amerikaan met Aziatische ogen
En hij gaat verder: ‘Ik ben heel blij hier veel mensen van de Latijns-Amerikaanse gemeenschap van Brussel te zien. Het lied “Libro abierto” (open boek, nvdr) is namelijk voor jullie. Onze ouders vluchtten in de jaren ’70 voor de onderdrukking uit Chili weg om hier een nieuw leven op te bouwen. Wij zijn hun kinderen en gaan nieuwe wegen in.’
Er volgt een rustig, maar mooi lied met poëtische songtekst over identiteit: Ik ben Latijns-Amerikaan, Europeaan en Afrikaan / Met de ogen van een Aziaat / Deze rijkdommen zijn mijn kracht / Gemengd met schoonheid / Een oneindige schat.*
Samenwerking met bekende artiesten
Het valt op dat hun teksten van engagement getuigen, maar het is ook opmerkelijk te noemen dat ze tijdens één optreden minstens vijf verschillende muziekstijlen spelen en daarbij regelmatig van instrument verwisselen. Je moet het maar kunnen.
Verder hebben de heren en dame van Xamanek al veel bereikt sinds hun oprichting aan het begin van deze eeuw: ze speelden in Canada en Chili, namen in Chili een cd op en speelden met de Chileense muziekgroep Quilipayún en de Chileense artiesten Juan Ayala, Joe Vasconcelles, SantaFeria en Juana Fe. In Latijns-Amerika genieten deze bands veel bekendheid.
Xamanek ontwikkelde Belgische latino muziek die ze terug hebben gebracht naar Chili. De ouders van Luis, Sergio en Victoria, die hun land in de jaren ’70 ontvlucht zijn, hebben dan ook alle reden om trots te zijn op hun kinderen.
Gezien op zaterdag 12 maart 2016 in de Salle de la Jeunesse te Brussel.
Xamanek is Luis Pincheira (zang en akoestisch gitaar), Sergio Pincheira (zang en charango), Victoria Sepulveda (zang en percussie), Karim Freson (drumstel en percussie), Pierre Greco (contrabas), Olivier Rutten (elektrische gitaar) en César Guzman (fluit, melodica en tiple).
Meer informatie: www.xamanek.com
*Vertaald vanuit het Spaans.