Sociale druk is een vreemd fenomeen. Er wordt te veel geproduceerd of gepubliceerd en te weinig in de diepte gelezen, geluisterd of gekeken. Bewust passief cultuur beleven is lang niet meer voldoende. Een keer in het jaar moet iedereen op de planken staan, tussendoor een of andere performance plegen en eens in het jaar, in de juiste week, een gedicht schrijven. Resultaat: circusnummers worden tot kunst verheven en de meest onbeluisterbare songtekst krijgt op de radio de airplay die hem tot oorwurm promoveert.
https://www.flickr.com/photos/koinsky/24684405171/in/pool-brusselblogt/
Foto: Koinsky (Some rights reserved)
Ik begon rijmelarij te schijven en om mezelf enige ernst toe te meten zocht en vond ik een podium in de stadsblog die me het aanlokkelijkst leek om mijn probeersels op de wereld los te laten. Kort, wat cryptisch en licht verteerbaar voor de internetgeneratie, een comic strip in woorden. Een lapjeskat die mijmerde over Brusselse toestanden en het voor mij moest gaan waarmaken kreeg de naam van een agitator uit de Oudheid mee.
Toen ik de nodige afstand ging ontberen, ik raakte weer aan de slag in Brussel, droogden de rijmen op en ging ik herinneringen in stukjes gieten. Het cursiefje, een lichtvoetige vorm van krantencolumns, was hier de vorm die me voorstond. Toen ook die bron opdroogde vertaalde ik nog wat vergelijkbaars van een Franstalige, Brusselse beeldend kunstenaar in Je me souviens. Wat te veeleisend qua schrijfvorm leek hij me, maar ook hij vond dat het resultaat van het vertaalwerk kon gezien worden.
Sinds ook deze vingeroefeningen een einde namen, houd ik me aan meer of minder vrijblijvende besprekingen van permanente of tijdelijke tentoonstellingen over geschiedenis en kunst. De persoonlijke toets gaat wat verloren maar nieuw bloed moet het maar overnemen.
De stadsblog overleeft trouwens elke golf van nieuw virtueel webspeelgoed en, doordat BrusselBlogt in los samenwerkingsverband opereert, is het een soort van kweekvijver voor belletterie-adepten en fotografiejagers. Een Facebookpagina probeert de brug te werpen naar meer Brusselse actualiteit en je vindt er wat de stadsblog zelf nog ontbeert: audio en bewegend beeld.
Of is de multimediale toekomst te zoeken in meer klassieke publicatievormen die nog refereren aan papier: het stripverhaal of de graphic novel? Illustratoren worden verzocht zich te melden. Een concept voor een magisch realistisch script hangt in de lucht.
Michel, een vaste waarde in het huidige bloggersteam, blikt terug op tien jaar BrusselBlogt. Op 30 september vieren we onze verjaardag met een feestje in de Beursschouwburg.
