Beste lezer,
Wat vindt u eigenlijk over kunst?
Hate it? Love it?
Wel, in ieder geval, wij trokken speciaal voor u naar de kunsttempel van Brussel, de BOZAR.
Maar éérst misschien toch even een jeugdherinnering. Of beter gezegd, een jeugdtrauma. In het zesde middelbaar gingen wij naar Parijs, en op een avond werden wij losgelaten.
De leraar Frans, die de reis in goede banen leidde, of dat toch probeerde, sprak ons plechtig toe: hij wou en hij zou ons al zijn vertrouwen schenken. Hij geloofde oprecht dat wij matuur en volwassen zouden handelen, in de stad met de vele verleidingen.
Nou. Dat was dan naïef, van onze leraar Frans, hoor ik u denken. Inderdaad, die nacht hebben wij de bloemetjes stevig buiten gezet, en ja, wij hebben toen collectief te diep in het glas gekeken, dat valt niet te ontkennen. Geen peperdure Pomerolwijn, zelfs geen Oostenrijkse wijn met een scheutje antivries. Neen, eerder antivries, met een klein scheutje goedkope beaujolais. Wij hadden onze financiële beperkingen.
De volgende dag brachten wij een bezoek aan het wereldberoemde Musée d’Orsay. Dé kunsttempel van Parijs, werd ons verteld.
Wat had ik een barstende hoofdpijn, daar in die kunsttempel. Echter, met onze copain Lucas was het nog erger gesteld. We noemen Lucas nu even niet bij de echte naam, want ik denk dat hij nog leeft. Enfin, in zo’n prachtig zaal vol verheven 19de-eeuwse kunst moest Lucas overgeven. Nu, die dingen gebeuren. Na een nachtje overvloedige antivries en beaujolais. Maar in het stijlvolle Musée d’Orsay, dat waren geen ideale omstandigheden. De zaalwachter kwam op ons afgestormd, in alle staten.
Onze leraar Frans z’n vertrouwen in onze maturiteit en volwassenheid, stond ineens op een véél lager pitje. Z’n humeur ook.
Die ene zaalwachter, dat werden er twee, en dan drie, waar ze vandaan komen, het was ons een raadsel. Plots ging het over de poetsfirma die moest komen, en de bijhorende kosten. Om de gemoederen wat te bedaren, meende ik een kleine artistieke toelichting te moeten geven bij het gebeuren: namelijk dat de zonet geproduceerde plas antivries met beaujolais en maagsappen, toch ook wel iets artistieks had, vanuit een cradle-to-cradle-perspectief, en wat meer was, ik wees op het marxistisch-leninistisch kantje van de zaak, waarbij de revolte toch centraal stond, met de proletarische gedachte dat men studenten met een zware kater toch niet dient te pijnigen in een kunsttempel vol elitaire, kleinburgerlijke 19de-eeuwse kunst, etc.
“DE GROOF !!”, brulde de leraar Frans toen. “Wilt ge nu eens ONMIDDELLIJK ophouden met uw onnozele truut en uw flauwe zever? Het is er de moment niet voor. Nu nog minder dan anders!”
Dat was een van de laatste keren dat ik mij uitliet over de kunst en haar diverse dimensies.
Maar goed, zovele jaren later, nemen wij de draad weer op!
Wel, wij trokken dus naar BOZAR.
Van 3 tot 5 februari kan u daar naar hartenlust smullen van het “Afropolitan Festival”: een bruisend feest van muziek, film, theater, expo, workshops, debatten, gastronomie, en nog veel meer!
Wat een uitgebreide agenda!
BOZAR brengt Europese kunstenaars met Afrikaanse roots voor het voetlicht, en dit festival brengt maar liefst dertig evenementen met meer dan zeventig artiesten, speciaal voor u!
De artiesten komen uit België, uit de Democratische Republiek Congo, uit Congo-Brazzaville, uit Ghana, en uit alle hoeken van Europa. Afrosoulzanger Fredy Massamba en televisiejournalist Tatiana Silva zijn de eregasten.
Fredy Massamba is een grote naam in de wereld van de afrosoul, en op 3 februari kan u hem aan het werk zien, met een tiental van zijn muzikale vrienden gaan ze een muzikaal feestje bouwen!
Goed nieuws, zelfs indien u er niet bij kan zijn: dat is geen drama.
U kan immers ook online mee genieten op de website van de BOZAR.
Nu wij er toch waren, maakten wij van de gelegenheid gebruik om Paul Dujardin (CEO, artistiek directeur van BOZAR) aan de artistieke tand te voelen.
Wat een bevlogen meneer!
Beste Paul, welke rol wil BOZAR spelen in de samenleving ?
“Wel, wij leven in een wereld waar veel van de stabiliteit die we vroeger kenden (tot de jaren tachtig) bruusk is verdwenen. Dat is een schok. Amerika is een sterk bewapende burcht geworden en ook bij ons lijkt het soms die kant uit te gaan, met het idee van een volstrekt gesloten “fort Europa”.
Dat is toch een groot gevaar.
BOZAR tracht een tegengewicht te bieden, voor het al te zeer terugplooien op de eigen natie & cultuur. BOZAR wil een nieuw wereldbeeld bieden, wij willen wereldbeelden tonen die perspectieven openen, voor de toekomst.
Het is natuurlijk een eeuwenoude vraag: kan kunst de samenleving redden? Wellicht niet. Maar kunst kan, en moet de samenleving steeds een spiegel voorhouden. Ook al is het niet steeds even mooi wat er te zien is!”
Hoe gaat BOZAR om met het spanningsveld tussen toegankelijk, laagdrempelig, versus highbrow?
“Wat de kwaliteit betreft van wat BOZAR aanbiedt, willen we exclusieve kwaliteit brengen, topniveau. Echter, wat het aanbieden daarvan betreft, willen we zo inclusief mogelijk zijn.
Wat ik een groot gevaar vind, is de conservatieve insteek, van kunst die enkel voor de middenklasse is. Tegen dat elitaire willen wij ingaan. De voorbije jaren zijn we van 300.000 tickets naar 1,3 miljoen tickets gegroeid! We willen voor zoveel mogelijk mensen relevant zijn!”
Hoe zou je de relatie tussen BOZAR en de Brusselaars kunnen omschrijven ?
“Ik ben zelf een echte Brusselaar. Ik hou van Brussel. Ik woon in de Koningsstraat, in Sint-Joost-ten-Node. Daar wonen meer dan 150 nationaliteiten. Dat is niet evident, en dat verloopt niet steeds in harmonie, dat moeten we vooral niet mooier maken dan het is. We mogen de problemen niet wegmoffelen.
Daar staat wél tegenover dat Brussel ook een stad is met gigantisch potentieel. Door de rol van Brussel in Europa heb je hier bij wijze van spreken 100.000 mensen, organisaties met invloed (thinktanks, het Europees Parlement, etc.). Er valt nog zoveel te realiseren, in en met deze mooie stad.”
Welke richting wil u uit met BOZAR?
“Ik geloof sterk in ‘empowerment’, kunstenaars hun ding laten doen, en ik geloof ook sterk in ‘cocreatie’, culturen en invloeden die samenkomen, kruisbestuiving. Cultuur en politiek zijn steeds met elkaar verbonden, cultuur is steeds een vorm van activisme! Het gaat niet om mij. De impact van artiesten is gigantisch, kijk bijvoorbeeld naar iemand als Bono, hoeveel mensen hij bereikt en aanspreekt. Dat kan ik niet. Dat kunnen alleen kunstenaars zelf!
Voorts wil ik werken volgens het Afrikaanse gezegde: ‘Als je snel wil gaan, ga dan alleen. Maar als je vér wil gaan, ga dan samen’ !”
Voilà.
Dankuwel, Paul, bedankt voor uw tijd !
Beste lezer, van 3 tot 5 februari bent u érg welkom!
Meer info: http://www.bozar.be/nl/activities/123731-afropolitan-festival-2017
Fijn weekend, en met artistieke groeten,
=====
