Categorieën
BrusselBlogt.be

Unknown Mortal Orchestra spurt de dieperik in

Met ‘Sex & food’ breidde Unknown Mortal Orchestra onlangs zijn reeds sprookjesachtige discografie op knappe wijze uit. Helaas hebben ook draken hun plek in sprookjes, en die maakten gisteren hun opwachting in de Ancienne Belgique. Wat een dráák van een show.

About last night #unknowmortalorchestra

Een bericht gedeeld door Verpoestje (@verpoestje) op

Nochtans begonnen Nielson en co. erg sterk aan de avond. Opener ‘FFunny fFrends’ werkte ondanks de vage gitaarsound meteen aanstekelijk, maar het was vooral het uitgesponnen ‘From the sun’ dat monden deed openvallen. De frontman schudde de gitaarlijntjes moeiteloos uit de pols, om vervolgens minutenlang te improviseren over heerlijk psychedelische grooves, terwijl hij koeltjes de zweterige zaal doorkruiste. Hij belandde zowaar op het balkon, waar hij bemind kon worden door zijn begeleidingsband. Het enige wat Nielson daarna nog kon doen was afdalen.

Tijdens ‘Swim and sleep’ drong het pas tot ons door dat de vage sound geen eigenzinnig gitaareffect was, maar gewoon aan de slechte mix lag – die daarna alleen maar erbarmelijker werd. De basgitaar zocht tijdens ‘Ministry of alienation’ hopeloos zijn weg in het volumecontinuüm en ook de synthesizers van ‘Multi-love’ vonden hun plek maar niet. Nielson leek zich er al snel bij neer te leggen en begon zijn songs zielloos af te haspelen alsof hij ze zelf één voor één beu was. De slordigheden stapelden zich op terwijl de band een versnelling hoger schakelde om zo snel mogelijk van deze horrorshow af te zijn. De haastige gitaarlijn van ‘American guilt’ was een van de spannendste dingen die we hoorden, vooral omdat er eindelijk vaart werd gezet richting de uitgang.

Nee, alles een beetje luider zetten, verdoezelt de tegenzin niet. Songs verdronken meermaals in de opengedraaide volumeknop en sleurden daarbij de zoete melodieën – nochtans een van UMO’s grootste troeven – mee het zoute zeewater in. De weinige spannende momenten waren terug te vinden wanneer er buiten de lijntjes gekleurd werd; ‘From the sun’ en ‘So good at being in trouble’ waren zeldzame hoogtepunten dankzij improvisatie en muzikale uitbarstingen waarbij de slechte geluidsmix er niet meer zo toe deed. Helaas is dat niet waarvoor wij naar Unknown Mortal Orchestra komen. De zeemzoete, verzorgde hipstergaragerock die op plaat zo goed werkt, kwam in de AB nooit tot zijn recht. Een aanfluiting van het eigen oeuvre.

Unknown Mortal Orchestra krijgt een herkansing op Best Kept Secret en Pukkelpop.

Frederik Jacobs schreef deze recensie voor de muzieksite Indiestyle.

Share