Angèle opende zondag haar Belgische tournee in de bakoven van Vorst Nationaal. Maxim Meyer-Horn was erbij voor de muziekwebsite Dansende Beren en zag dat het goed was. “In net geen twee uur ontpopte Angèle zich tot de onbetwistbare Belgische poptrots die er op alle vlakken staat.”
Een jonge zangeres uit het Brusselse Linkebeek ontdekte al op jonge leeftijd dat muziek haar grote passie is, ging naar een jazzschool en speelde uiteindelijk in talrijke Brusselse cafés. Een aantal jaren later behoort Angèle tot de grootste popsterren van ons land en speelt ze zich op internationaal vlak steeds meer in de kijker. In december loste ze uiteindelijk Nonante-Cinq, de opvolger van haar immens populaire debuutalbum Brol waarmee ze zichzelf verder positioneert als een artieste met internationale allures. Dat weerspiegelt zich niet alleen in haar succesvolle samenwerking met wereldster Dua Lipa of in de elf MIA’s op haar schouw, maar ook in een grootse popshow waarmee ze tegenwoordig door Frankrijk en België trekt. zondagavond palmde haar Nonante-Cinq-tour voor het eerst Vorst Nationaal in, waarna de Brusselse zangeres in december diezelfde zaal nog eens vier keer zal laten vollopen.
Nog voor Angèle effectief op het podium stond, stond de zaal toch al stevig te springen. Dat had alles te maken met het Duracellkonijn dat opener Julien Granel. De jonge Fransman mocht de arena helemaal alleen naar zijn hand zetten, samen met een klein arsenaal aan synths. Het was echter vooral de man zelf die alle aandacht naar zich toe trok, want ondanks dat hij zeker wel leuke muziek maakte, viel ons vooral zijn aanstekelijk enthousiasme op. Begeleid door pompende beats liet hij Vorst Nationaal springen en meebrullen op nummers die de helft van de zaal nog nooit had gehoord. Zelfs zijn nieuwe single die binnenkort het levenslicht zal zien – en die hij overigens ook meteen een kleine tien minuten rekte door wat Instagram stories te maken – werd als een grote hit onthaald. Muzikaal tapte Granel met regelmaat uit hetzelfde vaatje, maar opgewarmd was het publiek zeker en vast.
Hoewel Angèle tegenwoordig samen met haar hondje Pepette in Parijs woont, voelt haar show in Vorst als thuiskomen. De liefde is volkomen wederzijds, want de meer dan 8.000 tickets voor haar poprollercoaster waren in een handomdraai uitverkocht. Dat de aanwezigen zich mochten opmaken voor een heuse rit door haar twee albums, mochten ze meteen ondervinden met de opener “Plus de sens”, waarin iedereen een plekje kreeg op de virtuele achtbaan. Zodra de silhouette van de Brusselse achter de ledschermen tevoorschijn komt, was het gegil dan ook even luid als op de meest zenuwslopende achtbaan die je je kan voorstellen. Adrenaline en euforie hing dus al vanaf het begin in de lucht en de rit was nog maar net vertrokken.
Wie had gehoopt dat ze niet enkel nieuwe nummers zou brengen, zal voldaan naar huis gekeerd zijn, want met 23 nummers op de setlist was er ook nog heel veel ruimte voor Brol. “Oui ou non” en vooral “Tout oublier” zorgden al vroeg in de set voor echte meezingmomenten. Haar fans zijn die nummers dus nog lang niet beu, integendeel. “Les matins”, “Flemme” en “Jalousie” werden inmiddels misschien nog een tikkeltje enthousiaster ontvangen dan bij haar vorige tour. De humor en het plezier van dat eerste album heeft live nog steeds het frivole en jeugdige karakter dat haar zo populair maakte, waardoor de nummers als echte energiebommen op het publiek werden afgevuurd en met een overdosis aan charme gebracht werden.
De nieuwe tour van Angèle mag dan wel op productioneel vlak groter ogen met een gigantisch podium, bewegende schermen en zes dansers, maar het zijn vooral de intieme momenten die ons zullen bijblijven. Het nieuwe “Taxi” is daarvan het beste voorbeeld. De soberheid van dat nummer in combinatie met de duizenden zaklampjes in de lucht mist zijn effect niet en weet ons zelfs in een betonnen blok zoals Vorst Nationaal volledig te ontroeren. Zelfs het mooie “Ta Reine” of het weergaloos gebrachte “Perdus” komen niet in de buurt van deze parel, ondanks de fantastische vocale prestaties die haar zachte stem perfect tot zijn recht lieten komen. Dat ze zich nog steeds thuisvoelt achter haar piano, hoorden we ook in “Flemme” en haar Dick Annegarn-cover “Bruxelles”. De Angèle van de optredens in jazzbars zit er dus wel degelijk nog in.
Het sfeervolle “Mauvais rêves” vormde dan het ultieme bindmiddel tussen de rustige nummers en het knallende slotstuk, waarin de ene hit na de andere volgde. “Libre” beet de spits af met een nog dansbaardere live-uitvoering, waarin ze weer transformeerde in een echte popvamp. Terwijl ze vroeger eerder schuw op podium stond, dartelt ze inmiddels met herwonnen zelfvertrouwen tussen haar dansers en gaat ze meer dan ooit op in de choreografieën. De mash-up tussen “La loi de Murphy” en “Je veux tes yeux” spatte werkelijk van het podium en kreeg iedereen met gemak nog eens van zijn stoel ondanks de gigantische hitte. Niet alleen buiten waren de temperaturen hoog, binnen eiste de warmte ook enkele slachtoffers waardoor ze de show een paar keer stillegde.
Haar zomerhitje “Flou” bracht het beste van Angèle nog eens naar boven, want voor “Fever” moest ze het helaas zonder Dua Lipa doen. De Britse popster is momenteel zelf op een Europese tour, maar de liveversie was ook zonder haar een voltreffer. De Belgische superster Damso tekende dan weel present tijdens hun gevierde samenwerking “Démons”. Het publiek reageerde uitzinnig en terecht, want alles klopte van A tot Z qua spanningsopbouw en sfeerschepping. Het was daarom des te opmerkelijker dat het bij “Bruxelles je t’aime” een beetje fout liep. Zowel vocaal als muzikaal waren er enkele uitschuivers, die het voor de rest zo solide optreden met een lichte anticlimax liet eindigen. Het publiek trok zich daar echter helemaal niets van aan, want “Balance ton quoi” overtuigde ons dan des te meer.
Angèle haar terugkeer naar haar geliefde Brussel zal haar altijd bijblijven en ook wij zagen hoe ze met deze tour uitgroeide tot een werkelijke popster. In net geen twee uur ontpopte ze zich tot de onbetwistbare Belgische poptrots die er op alle vlakken staat. Vocaal bleek ze sterker dan ooit in haar schoenen te staan en dat trok ze uiteindelijk ook door in haar podiumpresence. Nonante-Cinq is een heerlijke poprollercoaster, die ons in Vorst Nationaal kriebels in de buik bezorgde en onze adrenaline met regelmaat de hoogte in liet gaan. Dat ze met diezelfde show nog vier keer Vorst en één keer het Sportpaleis zal vullen, is dan ook meer dan verdiend.
Op 10 december staat Angèle in het Sportpaleis. Op 19, 20, 21 en 22 december is het dan de beurt aan Vorst Nationaal!
Deze recensie van Maxim Meyer-Horn werd gepubliceerd op de muziekwebsite Dansende Beren.
