Wegenwerken zijn meestal een bron van ergernis, zo ook bij ondergetekende. Maar dat het ook anders kan, maakte ik vanmorgen mee. Doordat in Ukkel de Alsembergsesteenweg onderbroken is, was er een omleiding aangegeven (in deze stad al een uitzondering) die, jawel, langs Dieweg kwam. Naast enkele ambassades waaronder die van Djibouti (wist zelfs niet dat het land bestond) kwam ik voorbij het kerkhof Dieweg dat in elke stadsgids over Brussel staat. En inderdaad, het is geen kerkhof zoals een ander.
De graven zijn er niet versierd met chrysanten maar wel met klimop, hulst, vlier of gewoon onkruid. De reden is eenvoudig : het kerkhof sloot zijn deuren in de jaren ’50 en geen dode ziel komt er nu nog in, tenzij je bijvoorbeeld de geestelijke vader bent van Kuifje.
Alleen vraag ik me af wat er binnen 50 jaar nog van dit kerkhof zal overblijven. Zou het niet beter zijn mensen de kans te geven een grafzerk aan te kopen waar ze later zelf kunnen in begraven worden ? Een gelijkaardig project loopt al op Schoonselhof in Antwerpen, met succes trouwens. En we slaan twee vliegen in één klap : historisch belangrijke graven worden gerestaureerd en opnieuw onderhouden en ook het tekort aan begraafplaatsen wordt verholpen.
Maar de charme van Dieweg is ook net die chaos, de natuur die langzaam het kerkhof opnieuw herovert met ingezakte en overwoekerde graven en paden als gevolg. Misschien ook geen toeval dat dit kerkhof in Brussel ligt. Chaos, alles zijn gangetje laten gaan, anywhere the wind blows, …
Misschien moet u toch maar zelf es gaan kijken en zien wat u ervan vindt. Voor de liefhebbers van funeraire archelogie moet Dieweg zowat het walhallah zijn, voor de anderen een leuke stop als je even in de buurt bent.
