Volgens de grote modernistische architect Renaat Braem was “het reusachtige atomium wel het schrikbarendste symbool van een totale leegte aan ideeën van officiële zijdeâ€?. Toen de man dit schreef was hij oud en verbitterd, maar de ironie van de geschiedenis wil dat één van de bollen van het atomium ei zo na naar hem werden genoemd…
Wij bezochten vorige week in alle rust en stilte dit uitvergrote ijzerkristalatoom en vonden
de renovatie meer dan geslaagd: de aankleding is even sober en minimalistisch als de buitenkant spectaculair. De meest sensationele ervaring is ongetwijfeld de lift die in duizelingwekkende vaart door de horizontale buis naar boven brengt en zelfs even dreigt doorheen de hoogste bol te scheuren. Moeite noch kosten werden gespaard om de toerist alle mogelijkheden aan te bieden om te genieten van het adembenemende uitzicht op 100 meter hoogte: zelfs als het mistig is kan je via electronische paneeltjes nog genieten van het landschap en mochten die niet werken dan kan je nog altijd genieten van de prachtige foto’s van Marie-Françoise Plissart, ondertussen uitgegroeid tot dé huisfotografe van Brussel. (dat lijkt me overigens een leuk idee: in plaats van een stadsdichter een stadsfotograaf die contractueel aan de stad verplicht wordt op tijd en stond de stad te laten zien zoals niemand ze ziet …).
De enige minpunten aan de eerste openingsdag was de ongelooflijk slechte rode wijn die op de receptie in de bovenste bol werd geserveerd, maar daar zou in de toekomst resoluut verandering in komen want op 1 april opent daar een restaurant die de Belgische gastronomie alle eer moet aandoen …
