Een buitenlandse vriend die je plots komt opzoeken, voor menige kosmopolitische Brusselaar (zijn er andere?) is dit een situatie die zich best wel eens durft voor te doen. Tot voor enkele jaren haalde ik dan de trotse, maar licht belerende (kijk eens hoe mooi het hier allemaal wel is), stadsgids in me naar buiten. Nu hoeft dit allemaal niet meer zo nodig, een historische opsomming kan immers nooit zoveel zeggen als een juist sfeerbeeld. En dat hebben we, samen met een heerlijke maaltijd, gekregen in “Den Talurelekker� vlakbij het Koninklijk Circus.
Het was even zoeken naar nummer 25, maar van zodra ik de witte gordijnen in contrast met het bruine houtwerk van en de groene plant achter het raam zag, was ik verkocht. Eenmaal binnen stap je terug in de tijd. Een mooi gerestaureerde bar achteraan in het restaurant, enkele statige foto’s van grootouders (?) in hun jonge dagen, die ons toekijken vanonder een hemelsblauw plafond met wolkjes, terwijl rustige jazz het klankentapijt op de achtergrond uitmaakt. De tafeltjes staan vlakbij elkaar, wat de intieme sfeer nog benadrukt en ervoor zorgt dat je al eens een woord wisselt met je buren. Hoewel de naam van het estaminet typisch Brussels is (iemand die zijn bord schoonlikt, dus ook: ’t was een lekkere taloor) doet het eerder Vlaams aan, wat de vele Nederlandstaligen in de gelagzaal verklaart. Maar evengoed werd er Frans en Engels gesproken, samen drie talen die vlot beheerst worden door het personeel.
Met een bolleke Koninck (vers van ’t vat; een idee van de vorige, Antwerpse, eigenaar dat men behouden heeft) in de hand wordt het tijd om een blik op het menu te werpen. De kaart biedt, naast een immense keuze aan drank, een gulle blik in de keuken van vandaag en weleer. De gerechten hebben net dat ietsje meer om niet meer onder de noemer dagelijkse kost te vallen. Maar ze zullen toch nooit aan het etiket “zondagse maaltijd� van het typische Belgische gezin beantwoorden, wegens niet ingewikkeld genoeg. Gehaktballekes uit de Marollen, kalfsragout, een carbonade à la geuze, … Nu, beter nog dan uit de kaart te kiezen, is er het handgeschreven blad met de suggesties van de week, waarin je telkens een typisch Brussels, een kip-, en een visgerecht terugvindt, vergezeld van een vierde, meer exotisch getinte schotel. Deze wereldse interesse van de kokkin toont zich trouwens ook in een mooie palmboom-lookalike die zich over de hele hoogte van het restaurant uitstrekt.
Ons vleesbrood met puree en prei werd aangedragen op borden met een kunstig blauw bloemenmotief en smaakte zoals het hoort: voor mij zeer vertrouwd (hoewel er bij de puree een kruid gevoegd was dat ik niet kon thuisbrengen – je weet wel, net dat ietsje meer, beter) en voor mijn internationale gasten was het een aangename ontdekking van een nieuwe smaakcombinatie die ze vanaf nu als ‘typisch Belgisch’ zullen boekstaven. Aan het einde nog een dé-li-ci-eus speculaasijsje (“cinnamon cookie ice, as strange as the combination looks, as good it tastesâ€?) en een rekening van minder dan 20 euro per persoon. Ik ben hier buitengegaan met een volle buik en een goed gevoel. En reeds dromend om binnenkort iemand mee te sleuren naar één van de romantische tête-à -tête tafeltjes!
Den Talurelekker – Onderrichtstraat 25 – 1000 Brussel – Tel: +32 2 219 30 25 – Open van 12 tot 14, en van 18 tot 22 u. Gesloten op zaterdag/zondag. Reserveren is aangeraden, gezien (afhankelijk van wat er georganiseerd wordt in de buurt) de 24 beschikbare plaatsen soms zeer snel ingenomen zijn.
