Millionaire, de groep rond frontman Tim Vanhamel (ex-Evil Superstars en ex-interimaris bij dEUS), speelde vanavond in de stemmige AB Box. Wij waren van de partij en net op tijd in de zaal voor opwarmers The Germans.
Wat hadden deze lieden, buiten een totaal foute groepsnaam, ons te bieden? Vrij behoorlijke gitaarrock, zo bleek. Een zanger met presence, een handvol goeie songs en op elkaar ingespeelde muzikanten maken dat deze jongens het predikaat ‘veelbelovend’ verdienen. Wel blijven oefenen, natuurlijk.
Millionaire dan. Zij waren vooral gekomen om de recente, tweede cd Paradisiac te promoten. Geen gemakkelijke opgave, want bij een eerste beluistering ligt die niet zo makkelijk in het oor. Maar voor dit soort platen hebben critici de term ‘groeiplaat’ uitgevonden, en inderdaad, een dik half jaar na de release blijkt dit schijfje steeds meer in mijn persoonlijke playlist op te duiken. Millionaire maakt dus geen makkelijk verteerbare, rechttoe rechtaan rock, maar potige, bijwijlen zeer masculiene rock, die je best kan situeren in het brandpunt van de driehoek stoner rock, psychedelica en vrolijke popdeuntjes. Songs als I’m on a High, A Lust Unmatched, Streetlife Cherry en For a Maid gooiden de nodige portie gitaargeweld de zaal in. De recente single Ballad of Pure Thought zorgde voor een rustpunt, en werd door Vanhamel expliciet niet opgedragen aan de gasten die net in zijn auto hadden ingebroken.
Hierna volgde wat mij betreft het hoogtepunt van de avond : de Butthole Surfers-cover P.S.Y., net zoals het origineel bulkend van psychedelische gitaarklanken en -loopjes. Dan werd er teruggegrepen naar debuutplaat Outside the Simian Flock, met uitstekende versies van Body Experience Revue, Petty Thug en een alweer van psychedelica doordrongen Champagne. Tijdens de bissen werd het van testosteron stijf staande Alpha Male geserveerd, waarna wij half doof, maar tevreden de zaal verlieten. Niet voordat we Mauro Pawlowski en Tom Van Laere (alias Admiral Freebee) bijna omver gelopen hadden echter.
