Het is ontiegelijk vroeg, ik strek me nog eens vooralleer ik me naar de keuken rep. Een kop koffie doet wel wonderen, hoop ik dan, in één oog wrijvend. Door het andere zie ik plots dat er twee mannen in mijn living liggen. Ah, ja, natuurlijk, ik fungeer als gastgezin voor één nacht voor The Peace Cyclists, die van London naar Jeruzalem trekken in 6 weken.
Die mannen en vrouwen, zij fietsen dus. Typisch duurt een etappe een 80-tal km. Haalbaar. Tenzij ze – zoals eergisteren – om 10 uur ’s avonds nog op zoek moesten naar een andere jeugdherberg (die ze gelukkig vonden, 25 km verder). Gisterenmiddag kwamen ze toe in Brussel, tot nader order nog altijd de (officieuze) hoofdstad van Europa. Een ideaal moment om wat media-aandacht te trekken (een search zojuist op De Standaard, De Morgen en VRTnieuws.net leverde helaas niet veel op).
Vannacht was het de eerste keer dat de groep verdeeld werd over verschillende gastgezinnen. Ik kreeg twee Britten over de vloer: Naveed en Hussain. Nav (half Welsch-half Pakistaans) is 26, en studeerde enkele jaren geleden af als apotheker. Zoals zovele van zijn generatiegenoten (ondergetekende is ook schuldig) is hij een klein beetje veel internetverslaafd, en een deel van de avond moesten we het stellen met zijn grappige commentaren vanachter een laptopscherm. Hussain (van Jemenitsche origine) is het 7de kind (in een gezin van 12) en begint 3 dagen nadat ze terug zullen zijn van Jeruzalem aan zijn eerste jaar universiteit. “Accounting, because they need plenty of it in the Midle East (where I would like to live) and they make good money”.
Ze zullen proberen dit nog meer te doen, want het is best wel een leuke en spontane manier om in contact te komen met lokale mensen. En daar doen ze het ook voor. Voor vrede, maar ook een beetje om de verschillende culturen te leren kennen. De één is al leergieriger dan de andere, en de vragen soms verrassend, maar de ervaring zeer verrijkend en ronduit aangenaam.
Afin, de tijd is gekomen om op de fiets te springen. Voor mij is het slechts 500 m tot aan mijn werk, voor hen is het een tocht van 73 km tot aan Namur. De eerste dag met een echt heuvelachtige parcours, maar toch zal het nog “peanuts” zijn in vergelijking met de Alpen die later deze maand op hen wachten. Veel succes nog, mannen!
