Voor wie ze niet kent, Cornelius komt uit Nakameguro, Japan. Brein achter deze crazynippon groep is de achtendertig jarige Keigo Oyamada, die met zijn drie andere bandleden hun vijfde album Sensuous voorstellen. Cornelius is vanalles wat je niet verwacht: ze zijn 100% 21st century. Muziek met een deel Japanse experimental craziness erbij. Waterval- en vogeltjesmuziek met lekkere guitarlicks, heavy distortion and hardrock ontbreken niet. Een constante videowall die je niet het gevoel geeft afgeleid te zijn, maar perfect met de muziek aansluit. De toernee heet niet voor niets Sensuous Synchronised Show.
Getooid in gestreepte hemdjes ogen ze vermoeid van hun wereldtoernee, die hen na een uitgebreid Amerikaans luik in Brussel brengt. Wat echter wel opvalt is de snede waarop deze Japanners spelen. Elke noot uit hun gitaren klinkt zoals ze hoort te zijn, hoewel je geen idee hebt hoe deze Japanners een andere draai kunnen geven aan wat je denkt te horen. Nummers uit hun vorige (succes)plaat Point uit 2001 passeren de revue net als ouder werk. Het eerste nummer loopt synchroon met een videowall waar eerst bomen, dan de stad en tenslotte de nacht de revue passeren.
De groep speelt vooral instrumentaal, met in enkele nummers gezang in Japans of Engels die je grijpen door hun simpelheid. Nothing fancy, behalve de electronica-apparatuur. Maar in Japan zijn ze meer gewoon, me dunkt.
Na het derde nummer wenst Keigo het publiek in primitief Frans een goeie avond toe, waarna hij Point of View Point begint te spelen. Midden in de set stapt hij opeens naar voren en nodigt een jongeman uit mee op het podium te komen. Keigo leert hem een bijzonder straf instrument te bespelen door zijn hand tussen twee metalen geleiders te houden. De muziek blijft uitnodigen mee te bewegen.
Na een wervelend applaus komt Cornelius terug, duidelijk voldaan met de Brusselse respons. Keigo vraagt een roadie een foto van de groep te nemen, die voor de monitors op de grond liggen te poseren, met achter hun het publiek. De bisnummers beginnen met de lekkere akkoorden van Music (Sensuous), met Keigo op gitaar. I Hate Hate is een heavy metal-achtige jam die de aangename geschiftheid van dit collectief tentoonstelt. En het publiek appreciëert deze losheid van de groep. Tijdens het laatste nummer mag de drumster, met een dwarsfluit dan, op Keigo’s plaats het nummer Sleep Warm introduceren. Cornelius, tevreden van de avond, dankt de Botanique met een laatste aantal woordjes op de videowall. Sleep Warm. Thank You. From Nakameguro to Everywhere.
Tekst en foto: sir Maxim Van den Bossche
