foto ShakeFrog – meer foto’s
Woensdagavond speelde Chuck Prophet ten dans in de oergezellige AB Club. Prophet maakte indertijd (ongeveer tussen 1985 en 1992) naam als de begenadigde gitarist van de Amerikaanse rockband Green on Red. Na de split van die groep was hij actief als side-man of songleverancier bij Dan Penn, Solomon Burke, Alejandro Escovedo, Cake, Warren Zevon en Silos, en produceert hij met de regelmaat van een klok degelijke solo albums, waarop hij de Amerikaanse rock-traditie hoog houdt met zijn mix van roots rock, blues, bluegrass, hier en daar een snuifje country of een scheutje electronica.
Dit jaar verscheen Soap and Water, ’s mans nieuwe werkstuk, en het Europese luik van de promotour daarvoor werd gisteren in de AB afgerond met een bijzonder hoogstaand concert. Daar waar zijn studiowerk best valt te omschrijven als beschaafd en ingehouden rockend, ontbindt hij op een podium zijn duivels in een twee uur durende show waar het zweet letterlijk vanaf gutst. Prophet combineert vakmanschap als songschrijver met bovengemiddelde gitaarsolo’s. Bovendien heeft hij nog een geheim wapen in huis: zijn achtergrondzangeres, toetseniste, gitariste en vrouw Stephanie Finch, begenadigd met een hemelse stem, en door Prophet uitgedaagd om ook enkele nummers te zingen.
De set bestond grotendeels uit songs van de nieuwe plaat – A Woman’s Voice, traag slepende blues met een donkere ondertoon, en Let’s Do Something Wrong waren hier hoogtepunten – afgewisseld met ouder werk, zoals Age of Miracles, Homemade Blood of het licht hilarische You Did (Bomp Shooby Dooby Bomp). Tijdens de bissen presenteerde Prophet ons een intens mooie versie van Mink DeVille’s Spanish Stroll, afsluiten deed hij akoestisch met Heart Breaks Like the Dawn. Chuck Prophet, ik had hem degelijk verwacht, maar hij overtrof mijn verwachtingspatroon moeiteloos.
