Het is genoegzaam geweten dat wij cultuurminnende fijnproevers zijn.
Daarom, of om totaal andere reden, hebben wij gisteren een hapje gegeten in de Museumbrasserie van Peter Goossens. Peter Goossens, u weet, is de chef die in het Hof van Cleve de plak zwaait. Drie sterren in Kruishoutem.
Je zou voor minder elders nog een succesje wagen. Kruishoutem is tenslotte niet Brussel. Die Museumbrasserie is gelegen aan het Museum voor Schone Kunsten in hartje Brussel, Museumstraat negen.
Wel chique. Heel verantwoord allemaal. Where cooking meets art.
Dingen gezien die vrijwel nieuw waren voor eenvoudige mensen als wij. De wijn wordt er bewaard op temperatuur, dat wil zeggen in tal van verschillende frigo’s. De obers zijn zo gedecideerd dat we ons bijna leden van de hogere adel wanen.
We vergeten het aloude Chiroprincipe: ‘t moet nie goe zijn, ‘t moet veel zijn. En genieten van de fijne keuken, de bijzonder lekkere boter, de frisse wijn, het speciale dessert en de na enige tijd vervelende muziek. Eros Ramazotti is een bepaald slechte keuze als je ‘t mij vraagt.
De menukaarten van de Museumbrasserie zijn bijzonder groot. Eigenlijk zo groot als het tafeltje waar wij aan zaten. Wel mooi, niet praktisch. Zeker niet als er glazen op dat tafeltje staan.
De rode draad doorheen het hele gebeuren is België. Tricolore menukaarten, Belgische kost (frieten in een puntzakje!) en Belgische wijn uit Kataraktland, jawel!
Een aanrader.
