Haar duffe outfit is slechts schijn. Er is weinig verbeelding nodig om de diva te zien. Vuurrode lippen, enorme wimpers, het haar strak achteruit opgestoken, ik verzin er de flamencojurk vlotjes bij. Een Almodovarfilm die nog niet is gemaakt. Dit moet ooit een bloedmooie allumeuse geweest zijn en natuurlijk draagt ze geen trouwring. Mijn blik valt op haar witte steunkousen en als ik haar terug aankijk, trekt ze een wenkbrauw op en vertelt me zonder woorden dat ze nog lang geen vergane glorie is. Ze staat moeizaam op en stapt dan kaarsrecht uit de tram, het podium op…
