Vanmorgen, 9:02. Ik kom toe aan de campus van de Vrije Universiteit Brussel, waar sinds enkele maanden een high-tech toegangssysteem met verzinkbare paaltjes operationeel is. Zeker in het begin liep het wel eens mis met auto’s die te snel de campus opreden, en onderweg een rijzend paaltje tegenkwamen, maar deze kinderziekten zijn nu grotendeels genezen. Hoewel…
Net toen ik aan kwam wandelen zag ik een kleine auto gezwind rechtsomkeer maken. Nog terwijl ik “iemand die niet (tijdig) geregistreerd raakte…” aan het bedenken was (ok, ’s ochtends denk ik trager), zag ik de zwarte bolide zich achterstevoren aanbieden aan de camera met nummerplaatherkenning. Terwijl de paal de grond inzinkt, heb ik nog net de tijd om te zien dat de voorste nummerplaat in erbarmelijke staat is en ook voor mijn menselijke oog moeilijk leesbaar. De auto sprint achteruit de campus op, maakt een sierlijke draai (waardoor ik vermoed dat dit niet de eerste keer is dat de bestuurder dit maneuver uitvoert), en verdwijnt dan binnen enkele seconden met de noorderzon. Ik staar verdwaasd de – perfect leesbare – officiële nummerplaat na.
Een creatieve oplossing van een stadsmens die geen tijd heeft (of het niet belangrijk genoeg vindt) om een nieuwe nummerplaat te laten maken, of…?
Pingback: Marnik
Pingback: Patrick Vanhoucke
Pingback: Marnik
Pingback: Jemenfish
Pingback: Mike
Pingback: bram
Pingback: Lene H.
Pingback: seppe
Pingback: Neologismen « RAKATAKATAK