Categorieën
Podium

Concert: dEUS – Ancienne Belgique – 5 mei 2008

dEUS - Popular Culture
foto Gewoon Toon

dEUS sloot gisteren de kleine club tour voor ons land af met een concert in de AB, naar verluidt het snelst uitverkochte concert aldaar. Een bijzonder hoogstaand optreden alweer, waarbij de groep vooral putte uit het nieuwe album, Vantage Point. Wat tijdens de concerten twee jaar geleden na de vorige plaat al duidelijk werd, werd gisteren helemaal bevestigd: nog nooit klonk dEUS zo hecht, zo goed op elkaar ingespeeld als in deze bezetting. Het optreden laat zich nog het best omschrijven als een pletwals, waarbij dEUS als een haast foutloze machine over de zaal denderde.

De nieuwe songs overtuigen niet enkel op cd, maar ook live. Al van bij opener When She Comes Down zat de vlam erin, en ook het bijzonder overtuigende Is a Robot en single The Architect (een aanstekelijk vocaal pingpongspel tussen Tom Barman en Mauro Pawlowski) blijken aanwinsten in de setlist. De nieuwe nummers werden afgewisseld met ouder werk als Sun Ra, Bad Timing, Instant Street en Theme from Turnpike, met een glansrol voor gitarist Mauro Pawlowski in het nieuwe einde van deze song, door de fans soms Turnpike from Hell genoemd. Hier en daar werd een rustpunt ingelast, zoals met het mooie, melodieuze Smokers Reflect, of het Leonard Cohen-achtige Nothing Really Ends (weer eentje uit de oude doos).

De bissen brachten ons verrassingen (een gastrol voor Lies “Mintzkov” Lorquet tijdens Eternal Woman, het kinderkoor in de afsluitende hymne Popular Culture) en certitudes (Roses, en uiteraard Suds & Soda, op elk dEUS-concert weer de ultieme party).

Geen opmerkingen? Ja toch, zij het een kleintje. De klankmix kon beter; ik had de indruk dat de sound pas ok was tegen het einde van het concert. Daarvoor gingen er hier en daar wat subtiliteiten en accenten verloren in de machtige wall of sound die de groep optrok. Zelfs in de schaarse bindteksten was voorman Tom Barman bijna onverstaanbaar (zoals in zijn opmerking dat Ozark Henry “naar zijn kloten had gekregen” omdat hij ook Frans sprak in de AB, waarna Barman het volgende nummer doodleuk zelf in het Frans aankondigde).

Ook nog een pluim gooien naar support act The Blackbox Revelation. Buiten de naam had ik nog niks gehoord van deze twee enthousiaste jongeren, maar de eerste kennismaking smaakt zeer zeker naar meer. Krachtige bluesrock-gitaarakkoorden, een energieke drummer (Animal-style) en enkele toch wel overtuigende songs. Er zit muziek in, zeggen ze dan…

Share