Brussel is voor mij eerst en vooral de mensen. Die ontzettend bonte mengeling waarin iedereen een uitzondering is. Brussel is rauw en vuil en vol spanning, en dan plots weer ontzettend mooi en sympathiek.
Ik hou van foto’s die een verhaal vertellen, of er tenminste één laten vermoeden of oproepen. Die beelden heb er ik deze week proberen uit te halen.
Foto hierboven: Libraire van charles_six.
Misschien was de koffie op, die ochtend, misschien had hij geen rimpel meer over om te begrijpen “hoe ne zwarten wereldleider kan worden en waarom híj dat nog moet meemaken”, misschien zat hij gewoon te dromen van een plek zonder kranten, eindelijk.
Foto hierboven: Frit Flagey van dipfico.
Echt Brussel: een opgelapt kot (naast een sjiek plein), maar de beste frieten volgens velen. Een rijke scène, waarin er vanalles bougeert, zelfs de boom. En blijkbaar gebeurt er ook nog iets boeiends buiten kader.
Ik vind het wel jammer dat de fotograaf de kleur heeft weggetrokken uit dit beeld, en dan toch niet voor zwart-wit is gegaan.
Van frieten gesproken:
Foto hierboven: O van ie-fotografie.
Genadeloos beeld: een vrouw die door haar fysieke realiteit gevangen zit tussen de eet-commercie van de fast food en de anorexie-esthetiek van de tijdschriften in haar hand. Met de blik van twee mannen op haar gericht, langs voor en langs achteren.
Nog droefenis (ja – ’t is herfst, hé, en er waren geen foto’s van afgevallen blaadjes gepost…):
Foto hierboven: not so easy rider 1210 van Hannes De Geest.
Alsof het leven uit die moto lekt en hij staat te wachten tot iemand een ambulance belt. Maar hij houdt zich fier en blinkend staande en doet intussen alsof er niets aan de hand is. Dakloos in de tunnel.
Foto hierboven: Sunset ¬ 5100 van Lieven SOETE.
Een islamitische vrouw in beeld, voor een keer… De compositie drukt volgens mij goed haar positie in onze wereld uit. Voorzichtig, op de rug bekeken en een beetje weggedrukt in een hoekje door een imposant gebouw. Ze lijkt een bijna toevallig element in een foto die een zonsondergang heet te zijn. Blik naar beneden, zowel van haar als van de fotograaf.
Foto hierboven: Pavillon Chinois van comeonstacks.
…en soms kan deze stad dan weer absurd mooi zijn. Het licht drukt voor mij zo’n grote spanning uit, dat ik elk moment verwacht gillende krijgers uit de deuren te zien vliegen en over het terras vallen. Of op zijn minst Uma Thurman…
Bekijk ook de foto’s van vorige week of de hele reeks Brussel in Beeld.
Wil je jouw foto’s ook wel eens in de reeks Brussel in Beeld op BrusselBlogt? Maak een account op Flickr, word lid van de BrusselBlogt groep en voeg je foto’s toe aan de pool. We maken per week een persoonlijke selectie.
