Het was de Duitse krant Die Welt die vorige week de kat de bel aanbond. Naar aanleiding van de brutale overval op het Beierse Europarlementslid Angelika Niebler midden in de Europese wijk titelt de krant dat Brussel de hoofdstad van de misdaad is. Nogal schreeuwerig klinkt het in de inleiding: “EU-ambtenaren en -parlementsleden worden in Brussel beroofd en in elkaar geslagen. Nauwelijks een ambassade die nog geen inbraken beleefd heeft. Maar de Belgische politie kijkt gewoon toe hoe de hoofdstad van Europa in criminaliteit verzinkt.” Die Welt wijst op de sociale spanningen onder de veelal allochtone bewoners, de gevolgen van de economische crisis, de miserabel uitgeruste en slecht betaalde politie. Het ergste is echter dat het probleem geminimaliseerd wordt en dus ook niet aangepakt wordt, alsof het bij Brussel hoort “zoals frieten, pralines en bier.”
De voorzitter van het Europees Parlement, Jerzy Buzek, zou inmiddels getelefoneerd hebben met burgemeester Freddy Thielemans en aangedrongen hebben op maatregelen om de veiligheid te verbeteren. Het crisiscentrum van Binnenlandse Zaken relativeerde prompt de heisa: er waren in de Europese wijk in september maar drie diefstallen met geweld, tegenover 19 in het centrum van Brussel.
De Nederlandse schrijver Oscar van den Boogaard trekt in zijn column in De Standaard de zaak open naar heel Brussel. Hij houdt van Brussel omdat iedereen er een vreemdeling is en Brussel dus van iedereen is. Brussel is een eerlijke stad die de schoonheid van het verval toont. Maar: “het paradijs is anders.” De stad is nergens zonder meer veilig, je moet altijd opletten. Vrienden van hem trekken weg uit buurten omdat ze om tien uur niet meer alleen buiten durven te komen. Hijzelf moest laatst met zijn laptop een café invluchten omdat hij achternagezeten werd door een groepje jongeren. Hij constateert dat het voor mensen die in Brussel wonen een taboe is om over onveiligheid te praten: “Met de mantel der liefde wordt alles afgedekt. Mensen die de stad onveilig vinden worden voor brave bange burgers uitgemaakt. Went onveiligheid, ontwikkel je vanzelf een tweede huid?”
Genoeg voer voor discussie!
