Voor velen is het niet veel meer dan het metrostation tussen Kruidtuin en Kunst-Wet. Een plek waar je een halve minuut per traject stilstaat. Doordat ik ondertussen reeds meer dan een jaar in Sint-Joost woon en in de buurt van het Barricadeplein werk, is dit station voor mij tweemaal daags de veilige corridor onder de kleine ring. Toch is het pas toen ik een nieuwe collega rondleidde in de buurt, dat mij begon te dagen dat ik helemaal geen benul had waar de naam ‘Madou’ vandaan kwam. Tijd dus voor een zoektocht naar waarom “Madou” “Madou” heet.
Via (ondertussen reeds) oude getrouwe Wikipedia kom ik te weten dat Madou een stad in Taiwan is met 50 000 inwoners. Hmm, dat zal het wel niet zijn. Misschien eens checken wat er nog mogelijk is. Via een omweg langs de Franse Wikipedia kom ik onder andere te weten dat ook in Burkina Faso een stad ligt die Madou heet. En dat de Française Cora Madou een zangeres was aan het begin van de 20ste eeuw. Het is tevens de naam van een Vlaamse band met o.a. Vera Coomans die slechts één album uitbracht (in 1982). En het zou ook een historisch Frans automerk uit Parijs zijn (1922-1925). En een jonge Franse voetballer (geboren in 1987). Maar een meer logische link met de gekende Place Madou is waarschijnlijk de heer Jean Baptiste Madou.
Jean Baptiste Madou werd geboren op 3 februari 1796 te Brussel. De Brusselse Academie van de Schone Kunsten heeft hem onder haar leerlingen mogen rekenen. Zijn tijd bij het leger brengt hij door in Kortrijk, als tekenaar bij een topografische divisie. Toen reeds werkte hij als lithograaf voor een Brusselse uitgever. Rond zijn 24ste geraakte zijn artistieke carrière gestart, eerst als anoniem illustrator van boeken bij de uitgever Jobard. Het zou nog 10 jaar duren eer een eerste serie litografieën onder zijn naam verschijnt in Brussel en Parijs. Nog eens 10 jaar later (in 1840) gaat hij met olieverf in de weer. Uit die laatste periode stammen een heleboel werken die het stads- en dorpsleven weergeven. Zo ook ‘de niet-welgekomen gasten’ uit 1852, dat algemeen gezien wordt als zijn meesterwerk. En op zijn 68ste, een leeftijd waarop de meesten onder ons rustig aan hun pensioen denken, beschildert hij heelder muren en plafonds van zijn huis met scenes uit de sprookjes van Lafontaine. Ik vraag me dan af hoe de kinderen uit zijn straat over zijn huis spraken. Sterven doet hij iets meer dan 81 jaar later in Sint-Joost-ten-Node op 31 maart 1877. Hij zal vooral gekend blijven als schilder en lithograaf.
En van de geschiedenis springen we even terug naar de geografie. Als we naar oude plannen en kaarten kijken, dan zien we dat deze plek oorspronkelijk de Leuvense Poort heette. Met vlakbij een kappelletje voor OLV-ter-sneeuw (waarnaar de wijk rond het Vrijheidsplein nu nog steeds genoemd is). Wanneer de naamsverandering precies gebeurde, of ter gelegenheid van welke gebeurtenis, dat blijft me voorlopig nog een raadsel.
Maar misschien weet u het? Alle info is welkom via de comments!
PS. Enkele bronnen: Wikipedia, kikirpa (biografie) en nogmaals kikirpa (werken van Madou)
