“Ik zocht een gekleurde klas.”
Het meisje uit de provincie begon in september heel moedig aan het schooljaar. Pas afgestudeerd zocht ze een uitdaging.
Brussel was the place to be : de grote kosmopolitische stad. Heel enthousiast begon ze haar klas in te kleden. Ze had al snel conflicten met onverschillige of bemoeizieke ouders. Ze wist niet altijd of ze nu in het Frans of het Nederlands moest onderwijzen. Op de koop toe werden er twee verschrikte Tsjetsjeense meisjes in haar klas gedropt, zomaar, in het midden van het schooljaar. Begin er maar aan.
De directrice was begripvol maar haar hoofd zat vol met andere besognes. De collegae waren vriendelijk maar veel te nuchter voor haar.
Totaal opgebrand nog vóór Nieuwjaar verlangt ze hevig naar een rustige dorpsschool. Brussel bleek niet de exotische speeltuin maar een rauwe jungle.
Een betere begeleiding en omkadering had veel kunnen voorkomen.
Soms schaam ik mij in hun plaats, als ik jonge welzijnswerkers zich dubbel zie plooien voor jonge allochtonen of Nieuwe Belgen. Wiedergutmachung ? Rücksichtslos respect alsof al onze Afrikaanse medeburgers exoten zijn, besprenkeld met al de wijsheid van hun verre voorouders.
Ik hoorde eens van een meisje, van Noord-Afrikaanse origine, maar hier allang geboren en altijd gewoond, wanneer men eens gewoon tegen haar zou doen en haar niet enkel als studieobject of knuffelpop zou benaderen. Vooral pas afgestudeerde maatschappelijk werkers, van buiten Brussel, welopgevoed en begiftigd met een gezond idealisme, moeten daarvoor oppassen.
Beide zijn kwaliteiten maar deze stad is in niets gebaat met weerloos respect of naïef idealisme.
hetrijkderzinnekes.blogspot.com
