Het kanaal van Brussel stroomt als een levensader door de stad. Bewoners en investeerders lieten het grensgebied tussen Brussel-stad, Molenbeek en Anderlecht lange tijd links liggen, maar sinds enkele jaren leven sommige stadsdelen rond het water weer op, al blijft het gebied tegelijk kampen met grootstedelijke problemen. Welke jonge Vlaamse schrijver werpt hier een blik over het kanaal?
Daar over het water zitten de barbaren. Af en toe steken ze het water over. Als er aan hun kant tenminste geen crimineel doodgeschoten is, waardoor er rellen uitbreken. Zij hebben rellen zoals wij af en toe een treinstaking hebben, maar als wij de volgende dag ons kind tussen de ingegooide ruiten en de uitgerookte vuilnisbakken naar de crèche aan hun kant brengen, is die crèche gewoon weer open. Op een bepaalde manier is dat de definitie van Brussel. Zo verneukt dat het nooit meer in orde lijkt te zullen komen, maar toch bevolkt met echte mensen met echte menselijke gevoelens.
Het citaat komt uit een interview van Joost Vandecasteele met Brussel Deze Week. Vandecasteele is theatermaker, komiek, schrijver. In het kader van de Boekenbeurs kreeg hij de Debuutprijs 2010 overhandigd voor zijn verhalenbundel Hoe de wereld perfect functioneert zonder mij. Zijn tweede roman heet Opnieuw en opnieuw en opnieuw. Hij komt uit Zwevegem, studeerde in Brussel regie aan het RITS en woont nu in de buurt van de Kaaitheaterstudio’s.
