Categorieën
Wonen in Brussel

Brussel-Asse

‘Ik wil weg uit België’, ‘ik wil de wereld zien’, ‘ik wil later een wereldreis maken’: als puber hadden we grootste plannen. Als student beleefden we een onvergetelijke Erasmuservaring. Maar als puntje bij paaltje komt, vind ik zelfs geen vriendin om samen in Brussel te gaan wonen. Waarom raken de jongeren uit de Vlaamse Rand niet weg onder de kerktoren? Geen betere plek voor deze vraag dan de pendeltrein vanuit Brussel. Geen beter persoon dan een jonge, gemotiveerde leerkracht.


“Ik ben van Asse en ik hou van het centrum van Asse. Als je buiten het centrum gaat wonen, moet je al direct de auto nemen. Dilbeek zou ik bijvoorbeeld nooit overwegen wegens onbekend. En zelfs als we een droomhuis in Mollem zouden vinden, zou dat zeker en vast een groot dilemma vormen, al is het nog zo’n gezellig dorp.”

Brussel is haar nochtans allesbehalve vreemd: “mijn vriendinnen uit de lagere school gingen allemaal rechtstreeks naar de middelbare school in Asse. Ik stapte elke dag de trein op naar Maria Boodschap in hartje Brussel – een geweldige, vrijgevochten school. Alles kon, alles mocht. Ik leerde de stad kennen en werd er verliefd op. Daarna volgde ik de opleiding lager onderwijs aan de EHSAL aan het Vossenplein, een moeilijke buurt die veel minder leeft.”

“Mijn enthousiasme voor Brussel vertaalde zich in een job als leerkracht in het 3e leerjaar in Laken. Het was een echte migrantenschool. Ze hadden nood aan veel geld en accepteerden kinderen die overal waren geweigerd om hun inschrijvingsaantal te verhogen. In plaats van een stelselmatige aanpassing werd de school opeens geconfronteerd met allerlei cultuurverschillen waar directie noch leerkrachten klaar voor waren. De opvoeding stond primair, het onderwijs was beneden alle niveau. Na een paar maanden heb ik mijn ontslag ingediend. Het werd me te veel. Nu werk ik bij gedragsgestoorden en doe ik mijn werk ontzettend graag. Je kent de beperkingen van die kinderen en hebt andere verwachtingen. Ook het contact met de ouders is erg verschillend: zij hebben vaak al een hele lijdensweg afgelegd en zijn blij dat hun kinderen eindelijk goed geholpen worden.”

“Op zich had ik graag een paar jaar in Brussel gewoond. Ik vind het nog altijd heerlijk om de mooie winkels op te zoeken en er een gezellig terrasje te doen. Maar mijn vriend is meer honkvast en zou nooit overwegen hier weg te gaan. We hebben allebei een sterke band met ons dorp en hoeven elkaar op dat punt niet tot beslissingen te dwingen waar we later spijt van zouden hebben. Die gedrevenheid om per se in het buitenland te gaan wonen, ken ik niet. Wel heb ik een sterke passie voor Afrika. Ik ga er graag op reis maar kom minstens even graag terug thuis. Binnen 30 jaar zie ik me met mijn vriend en kindjes in een mooi huis te wonen in Asse. En nee, ik ga me dat later niet beklagen. Ik ben gelukkig met mijn leven hier.”

Share