Is Brussel het kleine Parijs? Is het België in een notendop of onderscheidt het zich net van de rest van het land? Welke eigenschappen zijn typisch voor Brussel? Een filmregisseuse en scenarioschrijfster zoekt het antwoord op die vragen. Haar naam?
Het is alsof achter elke halte een nieuw land schuilt, met eigen regels. Daarom hou ik zo van Brussel: het is Parijs niet, waar in elk district dezelfde lantaarnpalen staan. Anderzijds maakt die veelheid ook dat ook ik niet meer weet wat Brussel is: het voelde voor mij altijd aan als de hoofdstad van België, maar ik krijg steeds meer de indruk dat het een entiteit op zich is. Brussel is de enige plek in dit land waar je vogelvrij bent: hier word ik niet nagekeken omdat ik een Vlaamse met een Nederlands accent ben. Hier komt de wereld samen en mag je “identiteit” zo vrij invullen als je wilt. Ik denk dat het voor een crimineel fantastisch moet zijn om Brussel in te vluchten: door de chaotische structuur is dit toch een ideale vluchtplaats?
Het is een citaat van Dorothée van den Berghe uit een interview met De Standaard. Van den Berghe maakte de goed onthaalde langspeelfilms Meisje en My Queen Karo en de recente Canvas-documentaire Buiten de lente. Ze is geboren in Gent en woonde van haar derde tot haar achttiende in Nederland. Daarna studeerde ze in Antwerpen beeldhouwkunst en in Brussel, aan Sint-Lucas, filmregie. Nu woont ze met haar gezin in Dworp, maar ze heeft nog altijd een appartementje in Brussel. Haar volgende documentaire wordt er een over de metrolijn langs de meridiaan van Brussel.
