Wie kent er niet de Marollen? De oude volksbuurt van Brussel ligt tussen het Justitiepaleis en het Zuidstation en in het hart ervan bevinden zich de Miniemenkerk, de Kapellekerk en het Vossenplein, bekend van de dagelijkse rommel- en brocantemarkt. De Hoogstraat en de Blaesstraat doorkruisen de wijk. De naam ‘marol’ verwijst naar de zusters Maricollen (verbastering van het devies ‘Mariam Colentes’) of apostolinnen, een religieuze orde die van 1660 tot 1715 in de wijk aanwezig was en zich om de melaatsen ontfermde. Wie schetst in zijn kenmerkende plastische stijl de liederlijk levende, maar niettemin godvruchtige Marolliens anno 1565?
Hij woonde daar in d’Hoogstraat omtrent tegen de Hallepoort, met het volkske dat in de naar-omhoog-lopende, luidruchtige straatjes daarachter woonde. Hetzelfde volk, van ‘t zelfde bloed getapt en van dezelfde deeg gedraaid, had hij zo gekend in Antwerpen, waar Jan Nagel woonde, in ’t Sint-Andrieskwartier aan ’t Scheld. Ze waren hier even dapper, kinderlijk, goed, onstuimig, sluw en plezant. ’t Was volkske van de Basconters, de zuipeniers, de zwelgers, mensen van wat-kunnen-we-met-de-overschot-doen, de mannen die met uitgetrokken frak een vecht sloegen, om daarna samen een pint te pakken – maar ’t kwaad bloed moest er eerst langs de neus of een blauw oog uit. ’t Waren vloekers, schelders en schimpers op paters en nonnen, maar van wie daar beneden in de moederlijke Kapellekerk de meeste kaarsen voor O.-L.-Vrouw brandden. ’t Was het gezonde, heviglevend volk, dat Gods water over Gods dijk laat lopen (bier zou beter zijn), dat de maandag de broer van de zondag noemt en hem zo behandelt; de zonnekloppers, maar de kloekste kerels als er te werken valt; want hebben ze niet Antwerpen en Brussel tot de haan van O.-L.-Vrouwetoren, tot de gouden St. Michiel van ’t Brussels stadhuis op hun schouders de hemel ingedragen?
Het citaat komt uit de roman Pieter Breughel (1928) van de Lierse verteller-tekenaar Felix Timmermans. Zijn bekendste werken, die ook verfilmd zijn, zijn Pallieter en Boerenpsalm. In 2010 werd zijn toneelstuk En waar de ster bleef stille staan verfilmd door Gust Van den Berghe als Little Baby Jesus of Flandr.
