Beste BrusselBlogt,
Ik schrijf jullie even snel en ongeordend, omdat ik niet weet waar ik dit kleine verhaal anders kwijt kan.
Nog net voor ik onze kleine jongen in bed wilde stoppen, zag ik vanuit zijn kamer recht tegenover het Kaaitheater in Brussel hoe een “verdacht uitziend persoon” altijd maar rond de geparkeerde auto’s bleef draaien. Aangezien hij zich zo vreemd gedroeg, viel mijn oog erop en heb ik hem gedurende een kwartier gevolgd hoe hij dan weer eens in die richting wandelde, dan weer in de andere, en dan toch weer ergens anders ging neerzitten, maar telkens naar dezelfde geblindeerde auto terugkeerde.
Toen ik eindelijk dacht dat het misschien nuttig was om de politie op te bellen, verdween hij… in de auto. Via het nummer 101 kwam ik bij de centrale uit om te melden dat ik een diefstal in een auto zag aan het Sainctelettesquare in Brussel. De dief zat ondertussen rustig in die auto. De eerste vraag van de centrale was: “Is dat dan in Brussel stad of in Molenbeek, mijnheer?” De ene zijde van het plein is namelijk Brussel stad, de andere zijde Molenbeek…
Terwijl ik verder de vragen beantwoordde over welke soort auto het dan wel was, zag ik de dief rustig weer uit de auto stappen met enkele buitgemaakte jassen en kon ik de centrale net nog meegeven in welke richting hij aan het stappen was en hoe hij er ongeveer uitzag. Vijf minuten later kreeg ik opnieuw telefoon, van de lokale politie Molenbeek deze keer, die vriendelijk vroeg of ik opgebeld had voor een autodiefstal, waarop ik enkel maar bevestigend kon antwoorden en ook precies kon meedelen waar die auto stond, namelijk recht tegenover het Kaaitheatercafé. De geschrokken eigenaars van die auto waren intussen ook aangekomen, zag ik, en de politie van Molenbeek zou een patrouille sturen.
Gedurende 25 (vijfentwintig) minuten hebben die eigenaars van die net bestolen auto daar gestaan. Ik kon niet weg of geen teken geven omdat onze zoon in bed lag en ik op dat moment alleen thuis was. Ondertussen heb ik zes (!) politieauto’s het kruispunt zien oversteken. Drie daarvan hadden het merkbaar bijzonder druk (zwaailichten), maar de drie andere leken eerder te patrouilleren. Een daarvan is zelfs net langs de net bestolen auto met de verbouwereerde eigenaars gereden.
Toen die mensen uiteindelijk met de moed in hun schoenen wegreden, heb ik het ook opgegeven en heb de televisie aangezet. Ik kan alleen maar zeggen: hallo politiezones?
Beste groeten,
Filip Van de Voorde
Sainctelettesquare, Brussel
