Brussel in Beeld is één van de langstlopende wekelijkse rubrieken, maar ook één van de meest bekeken rubrieken op deze blog. Onze eigenste Brussel-Flickr fotogroep zorgt wekelijks voor een karrenvracht aan fantastisch beeldmateriaal. De BrusselBlogt-fotograaf is moeilijk te definiëren; zowel Brusselaars als niet Brusselaars, zowel mannen of vrouwen, oud en jong. Een fantastische mélange aan mensen en dito talent. Hoog tijd dus om de mens achter de lens ook even in beeld te brengen.
Deze week een jonge dertiger aan de beurt die uitsluitend op analoge wijze foto’s neemt. Pascal Vermeulen alias“Pascal Mbuyu V.” is geboren in Ukkel en woont momenteel iets verderop in Vorst. Interesses van Pascal zijn erg breed: koken, lezen, reizen, architectuur, cultuur, DJ’ing en uiteraard fotografie. Dagdagelijks werkt hij als copywriter.
Goedemorgen Pascal, hoe is je liefde voor de fotografie ontstaan?
Voor m’n eerste communie heb ik van familie een fotoapparaat gekregen, een kodak instamatic denk ik. Het was liefde op het eerste gezicht. Mijn ouders, die ook amateurfotografen waren, hebben me altijd aangemoedigd om al hetgeen ik interessant vond op foto vast te leggen. Mijn eerste foto’s waren niet echt om naar te kijken maar sindsdien ben ik nooit echt gestopt.
Hoe zou je je eigen foto’s omschrijven qua thematiek, stijl, toon,..?
Hoodfthema is eigenlijk mijn leven in Brussel (en in andere steden waar ik af en toe verblijf), hoe ik de stad ervaar, wat ik ervan overhoud. ik wil het alledaagse – het onopvallende registreren, een verhaal brengen.
Ik werk uitsluitend analoog. Mijn stijl zou ik als spontaan beschouwen, melancholisch ook, naturalistisch, met ruimte voor technische onvolmaaktheden (o.a door gebruik van Holga, Polaroids en andere vintage fotoapparaten).
Wat bevalt je aan Brussel? En wat niet?
Ik houd van de culturele diversiteit en van het chaotische karakter van Brussel, o.a. qua architectuur. Op gebied van urbanisme is er heel wat misgelopen maar uiteindelijk geeft dat wel een apart cachet aan de stad. Brussel is een vuile stad, daar moet dringend iets aan worden gedaan.
Wat zijn de drie mooiste foto’s die je al in Brussel gemaakt hebt? Waarom?
> Majoretten in Brussel (Recyclart) ,een voorbeeld van de technische onvolmaaktheden waar ik het eerder over had. De light leaks geven een bijna apocalyptische sfeer aan het geheel.
> Eigenaar van wijlen de beste fritkot van Brussel (in Sint-Joost ten Node). Ik hou van de compositie en van de kleuren. Het maakt deel uit van m’n leefwereld, het is typisch Brussels voor mij (ook al verdwijnen de ouderwetse fritkoten één na één)
> Pro Tibet betoging in Schuman (Brussel als Europese hoodstad). Fotojournalistiek is één van mijn passies en tegelijkertijd is het een vorm van steun aan Tibet. Ik sta honderd procent achter hun claims. Als mensen in beeld zijn, houd ik ervan als ze op de één of andere manier een verhaal vertellen. Ik beeld me ook vaak levensverhalen in als ik foto’s neem. Ik zie hier vermoeidheid, leed, kracht en fierheid. Een moegestreden volk dat toch hoopvol blijft.
Op welke onbereikbare plek in Brussel zou je graag eens foto’s willen nemen?
Een vrijmetselaarsloge, rose+croix in de Sint-Hubertusgalerij
Wat is volgens jou de meest fotogenieke plek in Brussel?
De Tuin op de Armand Steurs square ex-aequo met mijn wijk in vorst, in de buurt van de Chatelain (heel old school).
Heb je nog een droom of ambitie als fotograaf?
Ik moet nog alles bewijzen als fotograaf. Ik heb enkele platenhoezen verzorgd en zou nog meer met artiesten willen samenwerken, een tentoonstelling straatfotografie organiseren met Lissabon als hoofdthema,… Nog zo veel eigenlijk.
Volgende week een nieuwe fotograaf in beeld!
