Brussel in Beeld is een van de langstlopende wekelijkse rubrieken, maar ook een van de meest bekeken rubrieken op deze blog. Onze eigenste Brussel-Flickr fotogroep zorgt wekelijks voor een karrenvracht aan fantastisch beeldmateriaal. De BrusselBlogt-fotograaf is moeilijk te definiëren; zowel Brusselaars als niet-Brusselaars, zowel mannen of vrouwen, oud en jong. Een fantastische mélange aan mensen en dito talent. Hoog tijd dus om de mens achter de lens ook even in beeld te brengen.
Deze week is het de beurt aan een gepassioneerde Franse fotografe. Catherine Minala is geboren in Montreuil-sous-Bois in de regio Île-de-France. Ze is 49 jaar oud. Ze woont in Elsene en werkt als lerares Frans. Haar drie hobby’s: fotografie, fotografie en fotografie. Op Flickr gaat ze door het leven als Minacat.
Salut Cathérine! Hoe is je liefde voor de fotografie ontstaan?
Ik heb mijn vader altijd foto’s zien nemen. Het was zijn passie. Ik heb het dus van kindsbeen af gezien. Toen hij stierf, heeft mijn moeder mij zijn spiegelreflexcamera gegeven, een Minolta. Ik ben in de voetsporen van mijn vader getreden en de passie is ontwaakt. Vervolgens, bij de opkomst van het digitale fototoestel, is er een andere dimensie bijgekomen. Ik heb een galerij op Flickr geopend. Ik heb andere Brusselse fotografen leren kennen, die vrienden geworden zijn. Ze hebben me enorm geholpen om vooruitgang te boeken.
Hoe zou je je eigen foto’s omschrijven qua thematiek, stijl, toon,..?
Ik heb oog voor de straat. Ik probeer waakzaam te zijn in de blik die ik werp op degenen die gedurende een kortstondig moment een magische visie creëren zonder het te weten. Buiten het straatleven probeer ik de zee, de hemel en de rust van planten vast te leggen.
Wat bevalt je aan Brussel? En wat niet?
Ik woon al sinds 17 jaar in Brussel. Die stad is dus mettertijd “mijn stad” geworden, hoewel ik nog veel moet ontdekken. Ik ben trouwens dol op dat idee. Ik hou van de vriendelijkheid van de mensen, het kosmopolitisme, de menselijke dimensie, de kwaliteit en de zachtheid van het leven, de nabijheid van andere Europese steden. Op sommige dagen verafschuw ik de grauwe hemel, maar sinds ik foto’s maak, veel minder, omdat wolken en regen fotogeniek zijn!
Wat zijn de mooiste foto’s die je al in Brussel gemaakt hebt? Waarom?
Een van de beste foto’s die ik in Brussel gemaakt heb, is “Garçon d’honneur”. Die foto is in de Mort Subite genomen. Een plek die me bevalt en die ik dankzij mijn Brusselse vrienden heb ontdekt. Ik hou van de tijdloze atmosfeer die er hangt.
Deze foto heet “Crème glacée”. De situatie lijkt me nogal surrealistisch. En ik hou van situaties die naar mijn mening van een zekere belgitude getuigen.
Op welke onbereikbare plek in Brussel zou je graag eens foto’s willen nemen?
Ik zou toegang willen hebben tot de etages in de Koninklijke Galerijen om een ander gezichtspunt te hebben.
Wat is volgens jou de meest fotogenieke plek in Brussel?
Ik hou van de Koninklijke Galerijen. Een tijdloze plek, vol mogelijke beeldinstellingen, scènes van het leven, veranderend licht. Ik krijg er nooit genoeg van!
Heb je nog een droom of ambitie als fotograaf?
Natuurlijk! Alles is mogelijk! Ik droom ervan een reis naar IJsland te maken om mooie foto’s te maken. Een ambitie van mij is om tentoon te stellen in Brussel. Ik voltooi net een fotoproject over de zeeën van Noord-Europa. Elke foto wordt begeleid door een kort gedicht van André Perchet, mijn schrijfpartner. Enkele foto’s zijn te zien in mijn galerij Flots du Nord. Ik zoek dus een plek om een deel van die foto’s te exposeren.
Volgende week een nieuwe fotograaf in beeld!
