Wie heeft er een keizer of een koning nodig als je een admiraal hebt? Tom Van Laere alias Admiral Freebee verzorgde vanavond een uitstekende solovoorstelling in de KVS en wisselde daarbij vlot van rol: bezielde singer-songwriter, bevlogen muzikant, hilarische entertainer.
Het is niet elke zanger gegeven om alleen op de bühne te staan en een publiek in een grotere zaal bijna twee uur te boeien met akoestische nummers. Het vereist een eigen stem, steengoede nummers, podiumprésence, variatie in stijl en repertoire. Admiral Freebee bleek genoeg troeven te hebben om overeind te blijven en bijwijlen te schitteren. In het eerste half uur pakte hij vooral uit met ingetogen versies van oude en nieuwe songs. Hij liet de muziek spreken en begeleidde zichzelf op een van zijn vele gitaren, op piano of op mondharmonica. Geleidelijk aan koos hij ook meer voor up-tempo nummers. In de loop van de avond passeerden heel wat klassiekers de revue zoals Faithful to the night, Rags ‘n’ Run, Oh Darkness, Recipe for disaster en Always on the run. Maar hij delfde ook verborgen parels op en presenteerde ruw, onafgewerkt materiaal. Al was het optreden de zoveelste statie van een theatertournee, het klonk allemaal nieuw en verfrissend, het was genieten van zo veel muzikale schoonheid en passie.
Toen voltrok zich een wonderlijke metamorfose. De tot dusver zwijgzame zanger onderbrak zijn nummer aan de piano: “Het klinkt alsof de muziek verder zou spelen als ik mijn handen wegtrek.” Hij voegde de daad bij het woord. De muzikant werd plots een stand-up comedian die in een strak tempo oneliners en anekdotes rondstrooide en zich aan imitaties en slapstick waagde. De poëtische, absurde chaos die hij creërde, deed mij aan Wim Helsen en Joost Vandecasteele denken. Zo vertelde hij dat zijn psychiater Willy, die hij papa mag noemen, hem zei dat hij zichzelf eerst graag moet zien. Zijn reactie: “Dat doe ik, maar het is niet wederzijds.” Of het verhaal van de babbelende kikker, die mooi in de binnenzak blijft, ondanks de beloften van seks en geruststelling als je hem zou kussen. En dat je niet alles kunt hebben in het leven, want dan heb je nog iets groters nodig om het in te pakken.
Spijtig genoeg ging de humorist uiteindelijk te lang door op zijn elan en vergat de muzikant het af te maken met een zinderende en indringende finale, die het publiek zwevend naar huis zou sturen. Maar inspirerend en aanstekelijk was het in ieder geval. Koning, keizer, admiraal, van het dubbeltalent Tom Van Laere houden ze allemaal.
