Ondanks het barre weder laat de Brusselse hardloper zich niet onbetuigd. Opgetekend dit voorjaar in de Brusselse parken en bossen. We zitten ondertussen al aan 72 types van joggers (zie voorgaande bijdragen). En we blijven verder speuren: hop met de beentjes !
De Blonde Stoot, oogverblindende blondine. Moet op kantoor ongetwijfeld geen pen verleggen, alleen tegenwoordig zijn, zondermeer. Ze loopt heel alleen, weinig op aan te merken, behalve dat ze niet echt tempo haalt. Te veel mannen lopen in haar zog, terwijl ze veel sneller zouden kunnen, eerder vroeg dan laat struikelt de één of andere over een uitgelopen boomwortel of loopt zich gewoon te pletter op een boom aan de kant van de weg. Ze wéét het goed genoeg want er hangt een Mona Lisachtige glimlach over haar lippen. Type dat altijd tweedracht zaait op kantoor ook al richt ze zelf geen bliksem uit. Het soort kortgerokte meisjes op het trottoir, die een kettingbotsing veroorzaken maar er helemaal mee wegkomen.
Het Jeukende Kruis. Krabt de controversiële Sloveense filosoof Zizek voortdurend aan zijn T-shirt, deze kan dan weer niet van zijn kruis blijven. Beetje obsceen, iedere vier of vijf meter zit hij met zijn rechterhand tussen zijn benen. Iets jeukt daar, onduidelijk of het altijd gebeurt (al vermoed ik bij het dwangmatig karakter ervan, van wel) of te wijten is aan een stijve onderbroek of te spannende broek. Zou ook kunnen dat hij nieuw vestimentair gerief heeft en dit hem danig stoort. Het zou verstandiger zijn dit eerst uit te proberen in het plaatselijke bos bij valavond, men kweekt snel een bijnaam. Noot: loopt in de buurt van de Blonde Stoot.
De beschaamde – meisje in zwarte legging, idem dito short, loopt met te veel schroom. Oei, oei, ik stoor toch niet.. Ah sorry, pardon.. – blijft ver uit de buurt van de voetganger, kijkt af en toe op om toch maar niet op te dérangeren. Helemààl in het zwart, als ze maar niet opvalt tussen Vismarkt en IJzerplein.
De Boeddha, zweeft door het bos met de minzame glimlach van de Verlichte. Hij loopt ontspannen, wat had je gedacht, niet uitbundig. Een weldoend aura omgeeft de man van middelbare leeftijd. Kortgeschoren, sportief, geen flitsende sporttenue, heel sober maar niet armtierig. Een lichtkrans verlicht zijn pad, letterlijk en figuurlijk. Het is onduidelijk of hij loopt in het bos of het bos rond hem loopt.
De Allrounder, een bezig baasje, gespot achter de KVS. Alles passeert in één beweging, joggen, ondertussen maakt hij brede bewegingen met beide armen, het kan niet op. Hij stop te vaak om te hevig te stretchen. Hop en dan vertrekt hij weer, armen breed zwaaiend en onderwijl een flinke loop. Het soort dat snel opbrandt.
Het Spiegelmeisje, loopt uitsluitend voorbij metershoge vitrines. Een mooi meisje maar ze heeft het stiefmoedercomplex van Sneeuwwitje. Ze loopt een tijdje vlotjes en onopmerkzaam maar wanneer ze een vitrine passeert verandert de stijl helemaal. Stroef, kijkt niet meer voor haar, maar begluurt zichzelf in het spiegelglas. Ze vertraagt ogenblikkelijk : haar fatsoeneren, stijl controleren, zit de broek nog goed, komt het kontje goed uit? Dan weer een tijdje voorbij een blinde muur, flitsend, tot de volgende vitrine: zelfde tafereel. Daar bestaat een drastische remedie voor: lopen in het bos, verstand op nul.
De Wijsvinger, opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, ik heb ongelofelijke haast. Broertje van de vroeger al besproken Duimelaar, maar is veel assertiever en agressiever. Houdt de beide wijsvingers immer hoog: allemaal opzij, kijk maar, hoe sierlijk en gestroomlijnd ik loop.
meeroverbrussel: hetrijkderzinnekes.blogspot.com
