Mevrouw heeft zich piekfijn uitgedost voor het society-evenement van het jaar: de paardenrace in het Ierse Galway. Weelderige hoed, beeldige jurk, elegante handtas, chique halsketting. Enkel spijtig dat er net een vlieg op de rand van haar hoed heeft plaatsgenomen en dat de fotograaf alleen oog daarvoor heeft. Een andere dame heeft op Ascot Race een glas champagne in haar hand. Haar gezicht is niet in beeld, maar wel de gênante vlek op haar jurk. Het is tweemaal de genadeloze blik van de Britse Magnum-fotograaf Martin Parr in zijn reeks over luxe. Nog tot zaterdag 27 juli loopt in Galerie Paris-Beijing in Hôtel Winssinger, een prachtig gerestaureerde art nouveauwoning van Victor Horta in Sint-Gillis, een retrospectieve van het werk van Martin Parr.
© Galerie Paris-Beijing
Reizen associëren we doorgaans met een gevoel van vrijheid, ontspanning en de mogelijkheid om andere culturen te ontdekken. Parr ziet daarentegen de schaduwkanten van massatoerisme: groepen mensen die in identieke vakantieplunje rondlopen en platgetreden paden bewandelen, zodat hun vooroordelen en clichés bevestigd worden. Kuddegedrag, oppervlakkigheid en leegte overheersen. Schoonheid is ver te zoeken. Een andere reeks toont koppels in restaurants en cafés die elkaar blijkbaar niets meer te vertellen hebben en meestal van elkaar wegkijken. Wat ooit begon met een overweldigende golf van passie en liefde, is gestrand in sleur en verveling.
Martin Parr lijkt wel de visuele tegenhanger van de Oostenrijkse schrijver Thomas Bernhard, die in eindeloze monologen over alles en iedereen kankert. Ook bij Parr tempert grimmige humor de zwartgallige toon. Bij Bernhard schuilt achter de ontluisterende kijk op de lelijke en bedrieglijke wereld een onmetelijk verlangen naar schoonheid en waarheid. Parr wil ons als satiricus vooral aan het denken zetten over ons gedrag als consument in tijden van globalisering en marktdenken. De schreeuwerige kleuren, de ongewone compositie en de groteske onderwerpen tonen de hedendaagse mens in zijn onbeholpenheid en vergeefse streven. Zelfs onze fraaiste hoed beschermt ons niet tegen strontvliegen.
