Is Brussel een duistere stad? De stad zit vooral vol contradicties. Er zijn vuile plekken, er is chaos, er zijn een hoop problemen. Maar de stad maakt in haar diversiteit deel uit van de wereld en ademt leven uit. En er is verrassend veel groen. Ze is een permanente inspiratiebron voor artiesten. Welke in Schaarbeek wonende kunstenaar verklaarde in een interview met De Standaard zijn liefde voor Brussel?
Brussel zit vol geschiedenis. Er zit iets Spaans in, iets Nederlands, iets Frans, zelfs een beetje Engels. Het is een stad die me bewust maakt van verschillende culturen. Als je nog maar buitenkomt, voel je dat. Brussel probeert niet monolithisch te zijn. De stad is niet gelijkluidend. Ze is diep, echt heel diep versplinterd. Wie aardig wil zijn, noemt haar weleens multicultureel. Voor mij is ze veeleer gebroken. Ik heb die chaos nodig. Ze brengt je in een permanente shock. Het houdt ons wakker om steeds in een gespannen toestand te verkeren. In Brussel ben je steeds alert. Mensen zijn verschrikt, op hun hoede voor de catastrofe. Net zo goed zijn ze verrukt. Maar rustig zijn ze nooit. Het oog komt nooit tot stilstand.
Het citaat is van François Schuiten (1956), een Brusselse striptekenaar die vooral bekendheid verwierf met de reeks De Duistere Steden, waarvan Benoît Peeters het scenario schreef. Een van de albums heet Brüsel. Dit jaar ontstond er commotie rond een tekening van hem die diende voor een brochure van een stripexpo in de lokettenzaal van het Vlaams Parlement. De originele tekstballon werd door de curatoren gecensureerd, omdat parlementsvoorzitter Jan Peumans niet gediend was van de Franse tekst. Schuiten is ook verantwoordelijk voor de scenografie van het toekomstige NMBS-treinmuseum in Schaarbeek.