Achja het materialisme, platte commerce gekroond in de matigheid van het oppervlakkige: de kermis. Als een onderbetaalde hoer opent ze 5 weken lang haar benen en laat alles binnen wat passeert. Zolang het maar opbrengt. Wat de klanten zoeken is onduidelijk. Liefde, genegenheid is er niet te vinden. Komen ze uit sympathie? Misschien wel. De kleurrijke massa, de namaakknuffels, zoete geuren van smoutebollen. Of komen ze uit nostalgie? Misschien wel. De jaren ’80 & ’90 voelen dichtbij. Soms lijkt het erop al de voosheid uit die jaren krampachtig hebben willen bewaren. Ze hangt als een waas over de foor. Fris en vrolijk kan je het moeilijk noemen. Bepaalde kramen zien eruit als een replica van Walter Capiau’s De Kinderacademie, sommige lijken dan eerder op een uitvergrote lichtreclame van een nachtwinkel.
En toch, het klandize is aanwezig en blijft komen. Roze tenuetjes, gouden kettingen, Marcellekes met portretten van Danny Fabry en Johnny Hallyday, zilveren babydolls,… Bij wijlen lijkt het Bal Marginal waar alle vormen van vestimentaire ongein kunnen. Alleen wie heeft dit bedacht? Schitterend levensecht straattheater. Observeren is de boodschap en krijgt na een tijd sportallures. Het is nog moeilijk volgen wie wat draagt, welke combinaties. Een ware competitie. Hier worden nieuwe modetrends gemaakt.
Die kermis. Ze dweept met haar publiek en ze incasseert de centen. Wop-wop-wop, allezhup, roulez-roulez. Een luidruchtig fake-orgasme… die vuile hoer! Het klandize trekt gretig hun portemonnee open voor een extra rondje. De kermis kreunt luider en luider. Schaamteloos, want de buren luisteren mee.
In al haar vunzigheid merk ik ook wel een sprankeltje elegantie op. Achter elk kermiskraam staat een trotse uitbater en achter elke uitbater een trotse kermisfamilie. Hun trots is af te meten aan de lengte van hun caravan. Het is verbazend om zien hoe ze die blikken doos op wielen openschuiven tot een 5-sterren verblijf. In elk hoekje, elk kantje zit er beweging. Heel ingenieus en zelfs bewonderenswaardig.
Morgen schuiven ze alles weer in z’n plek, haken ze hun sleurhut terug aan en zijn ze weg. De tijdelijke kermis-grandeur op de Zuidlaan zal plaatsen maken voor de nietszeggendheid van het heden. De vrijgekomen ruimte laat Freddy voor wat ze is. Parkeren mag, dumpen mag, dealen mag,… we wachten wel af. Volgend jaar is er terug een Zuidfoor.
